جلوههایی از مصادیق طراحی پایداردر معماری بومی شهر تبریز ازنظر گرمایش، سرمایش و روشنایی - نمونه موردی:بازار تبریز

ساختمانهای تاریخی ما عموما به گونهای طراحی شدهاند که خود به عنوان یک ساختمان خودکفا در امر تامین انرژی عمل میکنند و با کمترین استفاده از سوختهای فسیلی و غیرقابل بازگشت شرایط آسایش رابرای ساکنین خود فراهم میآورند. معماری سنتی قبل از پیدایش تکنولوژی و مصالح جدید ساختمانی در تمام نقاط کشور و به هر شکل و به هر کیفیت نوعی معماری با هویت بشمار میرفت که در طی سالیاندراز و قرنهای متمادی مصالح و شیوه های فنی ویژه خود را داشت. تحلیل معماری ایرانی نشان میدهد که به رغم کثرت و تنوع و پیچیدگی بناها، اصول و مفاهیم و الگوهایی در طول زمان، بهگونههای مختلف دراین معماری بکار گرفته شده اند، افزون بر آن، این نتیجه بدست آمده که تکامل معماری ایران بیشتر بر تعالی اصولی، مفاهیم و الگوهای جدید، در جریان نوعی فعالیت هوشمندانه و ماهرانه معماری استواربوده است. با پذبرش این امر، میتوان در معماری امروز ایران نیز به همان اصول و مفاهیم و الگوها پرداخت و آنها را در جریان یک فعالیت خلاق تکامل بخشید و به پیش برد و نقش عوامل مختلفی چون نوع مصالح،نحوه وجهت استقرار بنا و غیره را در تامین آسایش در بناهای تاریخی به دست آورد. این مقاله به بررسی تکنیکهای مفید معماری سنتی از نظر سرمایش، گرمایش و روشنایی طبیعی در اقلیم سرد و خشک ایران با انتخابنمونه موردی بازار شهر تبریز میپردازد . در این مقاله شیوه کتابخانهای برای بررسی مطالب انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد کهمعماری این بنا در انطباق کامل با معماری پایدار می باشد. ساختمان های سنتی بناهایی پویا به حساب می آیند، چرا که نیاز های خود را نسبت به انرژی، در سایت خود تأمین میکنند و با سایت و اقلیم خود سازگارند

Keywords:

گرمایش , سرمایش و روشنایی , بازار تبریز , طراحی پایدار , معماری بومی