نگاهی به معماری مسجد کبود در شهرتبریز

امروزه عدم توجه به ارزشها و محورهای روحی - ذهنی انسان اندیشه ورزی اورادرمعماری به جهتی هدایت کردها ست که نیازهایش را غالبا درساحت نیازهای جسمانی می بیند درنتیجه فضاها درنسبت باعملکردهای این جهانی درچارچوب علم و تکنولوژی معنا می یابند به گونه ای که اندیشیدن صرف درقالب باعث فراموسی محتوا شدها ست همانگونه که میدانیم مسجدکبود واقع درتبریزیکی ازشاهکارهای معماری ایران و به عنوان یک نشانه ی شهری مطرح می باشد که درحال حاضر بیشتر بعدعینی و کالبدی آن مطرح است تا بعدذهنی آن متاسفانه به علت فعال نبودن مسجدبه عنوان فضایی جهت انجام اعمال عبادی و تعاملات اجتماعی نقش آن به عنوان یک عنصراصلی دراستخوان بندی بافت تاریخی تضعیف گردید علاوه برآ« به علت عدم تعریف راسته ای قوی جهت اتصال بنا به استخوان بندی تاریخی و دستیابی به وحدت و کلیتی منسجم نقش این اثرتاریخی درمنظرذهنی و خاطره جمعی ازفضا کمرنگ گردیده است درخصوص مسجدکبود همواره این سوال مطرح میگردد که سیاست توسعه شهری که هم اکنون درتبریز جریان دارد تاچه حد به مساله اصلی تاریخی شهر و موقعیت آن اهمیت داده شده است؟ به نظر می رسد شاید باتکمیل طرح های دردست اجرا بتوان گامی موثردرجهت ارتقا و تقویت کیفیات محیط برداشته شود و بشود آن را به عنوان یک فضای شهری سرزنده درزندگی روزمره مردم مطرح ساخت وهمچنین مسجد را به عنوان اصلی ترین عنصرازاجزا میان شالوده ها یا شالوده شهری شناخت

Keywords:

تبریز , گوی , بازار , دروازه