بررسی معیارهای مسکن مطلوب درطراحی مجتمع های مسکونی

روند رو به رشدشهرنشینی افزایش پدیده مهاجرت به شهرها سیاستهای اتخاذشده درزمینه مسکنو محدودیت های موجوددرشهرها منجر به گسترش ساخت مجتمع های مسکونی وکاهش فضاهای بازخصوصی درمعماری معاصر گردیده است فضای بازمسکونی علاوهبرتامین نوروروشنایی فضاهای داخلی و تهویه طبیعی به عنوان فرصتی برای ارتباط بیشتر باطبیعت ومکانی برای تعاملات اجتماعی است اگرچه درسالهای اخیر به احدثا واحدهای مسکونی توجه زیادی شده است اما عدم توجه به بعدکیفی مسکن باعث شده تااین ساخت و سازها چندان با اقبال عمومی مواجه نباشد نکته ای که دربررسی ایجادمجتمع مسکونی درایران بخصوص درشهرهای کوچک اهمیت دارد توجه به اصول و معیارهای شهرسازی دربرنامه ریزی و طراحی مجتمع های مسکونی است بطوریکه اینگونه مسکن ها درشهرهای ایران ازایجادمحیط مسکونی مطلوب فاصله گرفته اند و نیز عدم توجه به نظام شهری و نحوه پراکندگی مراکزشهری و رشدشهرنشینی به گسیختگی و عدم انسجام درساختارفضایی منجر میشود مقاله حاضرپس ازتبیین روند ایجادمجتمع های مسکونی به معیارهای برنامه ریزی شهری و طراحی مجتمع های مسکونی می پردازد نتایج این بررسی ها نشان میدهد که تراکم پایین و وجود فضاهای بازوسبزمحیط مسکونی مطلوبتری را فراهم می سازد و اثرات آن برکیفیت محیط مسکونی باعث برتری آن میشود و نیز دراین مطالعه سعیش ده برای ایجادفضای مناسب مطلوب زندگی و تامین خدمات و تسهیلات رفاهی معیارهای شهرسازی واصول پایداری درطراحی مجتمع مسکونی گلشن درشهرشبستر درنظرگرفته شود

Keywords:

مجتمع مسکونی , محیط مسکن مطلوب , معیارهای شهرسازی , مسکن , پایداری