تاثیرفرم های بصری ازنظرزیبایی شناسی برپایداری محیط شهری

توجه به مفهوم پایداری، نتیجه ی نگاه ژرف انسان نسبت به آسیبهای زیست محیطی، مشکلات فرهنگی- اجتماعی و اقتصادی حاصل از رشد صنعتی در طول زمان است. پایداری محیطی در گرو برقراری تعادل پویا میان فضای کالبدی انسانی، محیط فراگیر و کاربران فضاست، به نوعی هویت بخشیدن به شهرها و پایداری آنها، نتیجهی ساماندهی مناسب کالبدی- فیزیکی بافت آنها است. پرداختن به مقولهی زیباسازی شهرها، تضمین کنندهی آسایش و امنیت روانی شهروندان است که می تواند باعث افزایش بهرهوری از فضاهای جمعی شود. زیبایی شناسی را میتوان به صورت زیباییشناسی حسی، فرمی و نمادین تقسیمبندی نمود. فرم، جنبهی قابل احساس یک پدیده، شخصیت و هویت قابل درک یک شیء است و عامل موثر در خلق فضا میباشد. پژوهش حاضر رویکردی است تحلیلی و توصیفی که با استفاده از بیشینهی منابع موجود در مطالعات کتابخانهای صورت گرفته است و میکوشد تا با برشمردن پارهای از اصول و مفاهیم پایداری و تبیین نیازهای اساسی انسان و عناصر زیباشناسانه ، نحوهی تعامل فرمهای بصری را از منظر زیباشناسی جهت رسیدن به محیط شهری پایدار با ارایهی نمونههایی، مورد بررسی قرار دهد. فرض بر این است که از طریق رعایت اصول زیبایی شناسی در فرم محیطهای شهری، میتوان به پایداری دست یافت

Keywords:

فرم , زیبایی شناسی , پایداری , پایداری محیط شهری