برنامه ریزی برای پایدارکردن توسعه شهرهای جدید باتاکیدبرمشارکت اجتماعی نمونه موردی: شهرجدید بهارستان

توسعه پایدار، مفهوم جدیدی است که از طریق پیوند ابعاد مختلف توسعه (اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی) و توجه خاص به ملاحظات زیست محیطی و حفظ محیط زیست از دهه ٨٠ به طور گسترده ای مطرح گردید. از سوی دیگر، طراحی شهری به منظور زیباسازی فضای بصری و افزایش مسئولیت مدیران به محیط پیرامونی خود، از دهه ١٩٦٠ مورد توجه قرارگرفته است. هدف تمامی جوامع رسیدن به عدالت اجتماعی و توسعه است. گام های آغازین برای رسیدن به این هدف کارکردهای مربوط به رشد اقتصادی است که با آن می توان نیازهای اولیه جمعیت را پاسخ داد و این امر جز با مشارکت و درگیر ساختن مردم در طرح ها و برنامه به خصوص در بخش اجرا امکان پذیر نیست. اطلاعات مورد نظر در این تحقیق به صورت اسنادی و کتابخانه ای، مصاحبه و مطالعه های میدانی فراهم شده است. در این راستا سعی شده است در این نوشتار، پس از بررسی مفهوم توسعه پایدار و تشریح شاخص های پایداری شهری، به بررسی و تحلیل این شاخص ها پرداخته شد. سپس شاخص مشارکت عمومی در شهر جدید بهارستان مورد ارزیابی قرار گرفت و راه حل های برنامه ریزی در همین زمینه مانند بهره گیری از جوانان و زنان در اداره محله ها، تأمین منابع درآمد پایدار از طریق شکل دادن به مشارکت های عمومی خصوصی و جلب سرمایه گذاری ها، تسهیل گری مشارکت و تشکیل نهاد توسعه با همکاری شرکت و شهرداری، تقویت نهادهای مدنی برای حراست از ارزش ها و رفع آسیب ها از شهر جدید بهارستان، فعال سازی بخش های توسعه نیافته به منظور ایجاد یک فضای مدنی در خدمت شهروندان و خانه محله (کانون مدنی برای برقراری ارتباطات اجتماعی) نیز در معتبرترین مکان مرکز، عامل همبستگی ساکنان محله خواهند بود برای پایدار کردن توسعه شهر جدید بهارستان ارائه شد

Keywords:

پایداری , توسعه پایدار , مشارکت اجتماعی , شهرجدید