تاثیرمعماری بومی درشکل گیری معماری مسکونی معاصرنمونه موردی: استان گیلان

آپارتمان نشینی را می توان از مهم ترین تحولات در فرایند اسکان بشر در شهرها دانست که به فرم غالب مسکن شهری در دوران معاصر تبدیل شده است.مجموعه های مسکونی که زمانی قرار بود با قرار گیری در میان فضای سبز، زیبا وکم تراکم،اجتماعات الگویی را ایجاد کند ، به تدریج به مجتمع های آپارتمانی با تراکم بسیار بالا تبدیل گردیدند.پیشرفتهای صنعتی،ازدیاد جمعیت،تولید شیوه های معماری نوین و مفهوم توسعه عمودی،نیرو هایی بودند که سیر تحول این مجتمع ها به اشکال امروزی را تحت تأثیر قرار دادند. شهر رشت نیز به عنوان مرکز استان گیلان از این قاعده مستثنی نبوده است.روند رو به رشد شهر رشت که حاصل رشد جمعیت و مهاجرت است، نیاز به مسکن را در این شهر افزایش داده و نیاز شدید به مسکن،برنامه ریزان محلی وملی را بر آن داشته که سرعت تولید مسکن را در این شهر افزایش دهند. این سرعت تولید ، در بسیاری از مواقع سبب توجه به کمیت و غفلت از کیفیت شده و قرار دادن کیفیت در درجه دوم اهمیت سبب از بین رفتن رضایت مندی و ایجاد کسالت روحی و جسمی استفاده کنندگان از مسکن در این بخش شده است. مرکز توجه این پژوهش، یافتن راهکارهایی جهت بهبود معماری مسکونی معاصر شهر رشت با تکیه بر معماری بومی منطقه می باشد. با مطالعه در خصوص معماری مسکونی روستایی و شهری در استان گیلان بدنبال پاسخگویی به این سؤال اساسی است که «چگونه می توان از معماری مسکونی بومی گیلان در جهت ارتقاء سطح زندگی در خانه های معاصر این منطقه بهره جست ؟» و در این راستا ابتدا به مطالعه در مورد معماری روستایی و شهری بومی گیلان و سپس یافتن مشکلات و معضلات معماری مسکونی معاصر منطقه پرداخته شد و در نهایت پس از جمع بندی دادههای فوق مواردی که شامل: 1- ایجاد کوران مناسب در فضاها 2- ایجاد تنوع فضایی در ساختمان 3- طراحی پیش فضای مطلوب در ورودی ساختمان 4- طراحی حیاط به عنوان فضای چندمنظوره 5- طراحی ایوان 6- استفاده از مصالح بومی به صورت نمادگونه 7- استفاده از ابعاد و تقسیم بندی فضایی مناسب ، می باشد، استخراج گردید. برای دستیابی به نتایج، علاوه بر مطالعات کتابخانهای، از تحقیق موردی (استان گیلان) و برای تحلیل از مطالعات میدانی استفاده شده است

Keywords:

معماری بومی گیلان , معماری معاصرگیلان , تنوع , حیاط , ایوان