آسیب شناسی مدیریت پسمانددرشهرتهران باتمرکزبرمحور آموزش

هرچند مدیریت پسماندها و ازجمله مدیریت پایدار پسماند ١ در نگاه نخست موضوعی فنی و تکنولوژیک به نظر می رسد اما در عمل شاهد چالش هایی غیر تکنولوژیک در حوزه مدیریت پسماند ها هستیم. مشکلات تولید کنندگان پسماند و مشکلات ساختاری، اداری و قانونی مدیریت پسماندها که به صورت ناهماهنگی بین سازمانهای مسئول ویا موثر در مدیریت پسماند بروز می نماید؛ منجر به معرفی ایده ای جدید با عنوان « مدیریت پایدار یکپارچه پسماند» در کشورهای صنعتی گردیده است. تاکید این پدیده بر در نظر گرفتن تمامی جنبه های مدیریت پسماند اعم از اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیست محیطی و همچنین فنی از یک سو و تعامل و مشارکت بین افراد و نهاد های موثر در مدیریت پسماند از سوی دیگر است. بسیاری از آلودگ یهای زیست محیطی، ناشی از عدم همکاری و مشارکت مردم و یا عدم آشنایی آنها با فرهنگ زندگی شهری است و تجربه ثابت کرده که آموزش مردم به میزان زیادی می تواند بر رفتار آنها در تولید آلودگی های زیست محیطی و بهداشت عمومی مؤثر باشد. در این مقاله به وضعیت مدیریت پسماند در شهر تهران با بررسی اسناد بالادستی؛ نهادهای ذی ربط، فرآیندها و ساختار پرداخته شده است، سپس به آسیب شناسی وضعیت موجود آموزش در تهران و در انتها به ارایه راهکار پرداخته ایم. چارچوبی که می تواند تعیین کننده راهبردها و برنامه های عملیاتی کاملا متفاوتی به شمار آید توجه به مقوله سطح آموزش ها با توجه به تفکیک گروه هدف است. آنچه در آموزش بسیار حایز اهمیت است تفکیک مخاطبان با توجه به رده سنی، شغل، سطح سواد، سطح آشنایی پیشین با موضوع و ... می باشد و پس از آن باید تعین شود که مخاطب مورد نظر لازم است چه سطحی از آموزش را در شرایط فعلی دریافت نماید

Keywords:

مدیریت پابداریکپارچه پسماند , آموزش مدیریت پسماند , شهرداری تهران , محیط زیست