نوشهرگرایی وراهکارهای آن دراحیای بافت تاریخی شهرها

بافت تاریخی شهرها جزئی از سرمایه ملی و فرهنگی کشور هستند که نه تنها دارای ارزش زیباشناختی و جمعی و هویت بخشی شهرهای ما بوده، بلکه محل سکونت و معیشت میلیون ها نفر نیز می باشند. این بافت ها دارای ویژگی های منفی چون آشفتگی سیما و منظر، عدم دسترسی مناسب، کمبود تأسیسات و تجهیزات شهری، آشفتگی در ساختار اقتصادی و اجتماعی، فرسودگی کالبدی سازه ای و... است که منجر به تخلیه جمعیت زیادی از این بافت ها شده است. رویکرد نوشهرگرایی بر ارزش های سنتی شهرها تکیه دارد. اصولش بر بازگشت به ساختار سنتی محلات است و به نظر می رسد قادر است با توجه به ظرفیت های نوین اجتماعی، راهکارهای موثری را در راستای احیای بافت های کهن و رو به افول شهر ارایه دهد. در این راستا، پژوهش حاضر تلاش دارد با هدف ارائه راهکارهایی در راستای استفاده از رویکرد نوشهرگرایی و تأکید بر حفظ و احیای ارزش های بافت تاریخی، ارتقا عملکرد و افزایش کارایی بافت های فرسوده و بافت های تاریخی را افزایش دهد

Keywords:

احیا , بافت فرسوده , احیای بافت های تاریخی , رویکردنوشهرگرایی