عمارتی با یک ستون و هفت در

با توجه به کاوشهائی که توسط باستان شناسان انجام گرفته به نظر میرسد که ایرانیان باستان تا اوایل نوسنگی غالبا در کوهها میزیستهاند. بی شک برخی ازویژگیهای بومآورد این منطقه آنان را به سوی کوهستان و حتی تقدیس آن میکشانده است. اینگونه سکونتگاههای صخرهای به وضوح در آئین میترائیسم که کهنترین آئین در ایران باستان بوده قابل مشاهده می باشد. با توجه به اینکه این آئین از راه آسیای صغیر به قلمرو وسیعی از اروپا، هند، عربستان و مصر نفوذ کرده استلذا معابد مهری ایران را میتوان الگوی بسیاری از معابد مهری دنیا به حساب آورد. نیایشگاه مهری ورجوی یکی از شاهکارهای صخره ای شناخته شده در آذربایجان شرقی است. این نیایشگاه زمانی در دوره پارتیان مومنان را برای ستایش ایزد مهر به سوی خود فرا می خوانده و اینک پس از گذشت قرنها شاهد زیارت، قربانی و شمع افروزی بسیاری از اهالی مسلمان منطقه است. مقاله حاضر ضمن شرح معماری بومی معبد و مقایسه تطبیقی آن با برخی نمونه های خارجی، درصدد است با معرفی پتانسیلهای این بنای ارزشمند بر لزوم ثبت آن بعنوان یک میراث جهانی تاکید نماید.

Keywords:

میترائیسم , معماری صخرهای , معبد مهری , ورجوی