تحلیل و بررسی کاربرد انرژی های نو و تجدید پذیر در طراحی معماری ساختمان های هماهنگ با محیط زیست و رابطه آن با توسعه پایدار

مقاله حاضر با هدف بررسی و شناخت انرژی های نو و تجدیدپذیر و امکان بکارگیری آن در طراحی معماری ساختمان های معاصر در جهت هماهنگ سازی با اقلیم و محیط زیست و صرفه جویی در مصرف انرژی های تجدید ناپذیر و پایداری محیط زیست و رابطه آن با توسعه پایدار تدوین شده است. این مقاله بهانه ای است برای آشنایی با اصول و راهبردهای علمی در جهت درک عمیق تر مفهوم تعامل معماری با انرژی های نو و بکارگیری روش ها و ایده های جدید در استفاده بهتر از منابع انرژی، مخصوصاً انرژی های نو. به دلیل اینکه مسأله بحران انرژی وآلودگی محیط زیست از مهمترین چالش های عصرحاضر می باشد، انجام چنین پژوهشی الزامی به نظر می رسد. روش این پژوهش رویکردی توصیفی تحلیلی دارد و از ابزار مطالعات کتابخانه ای در گردآوری اطلاعات استفاده شده است. به این - ترتیب این مقاله ابتدا به بررسی روش های بکارگیری انرژی های نو در معماری و سپس به سنجش میزان تأثیر آن در اقلیم و محیط زیست و توسعه پایدار می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از انرژی های نو و تجدیدپذیر پاک جهت تأمین نیاز های گرمایشی و سرمایشی و روشنایی و خود کفایی ساختمان ها بهترین راهکار است، تا از این طریق از مصرف بی رویه انرژی های تجدید ناپذیر جلوگیری کرده و آلودگی های محیطی را به حداقل رساند و با صرفه جویی در مصرف منابع به توسعه پایدارکشور نیز کمک کرد. یافته های تحقیق نشان می دهد که نتایج بدست آمده از این پژوهش با هدف معماری پایدار، به اصلاح رابطه بین انسان، طبیعت و معماری می پردازد.

Keywords:

انرژی های نو , انرژی های تجدید شونده , توسعه پایدار , محیط زیست