اثربخشی آموزش مؤلفه های خودکارآمدی بر افزایش خلاقیت دانش آموزان

زمینه: درباره خلاقیت و عوامل مؤثر در آن تحقیقات زیادی در داخل و خارج کشور انجام گرفته است اما بیشتر آنها جنبه توصیفی دارند در حالی که از نوآور یهای این تحقیق انجام مطالعه مداخل هایاست.هدف: بررسی تأثیر آموزش مؤلف ههای خودکارآمدی بر افزایش خلاقیت دانش آموزان ( پسر سال سوم مقطع دبیرستان شهرستان تهران) م یباشد. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی است با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد40 دانش آموز در دو کلاس به صورت گروه آزمایش و کنترل مورد پژوهش قرار گرفتند. در مرحله اول پس از اجرای پیش آزمون خلاقیت از هر دو گروه، بسته آموزشی مؤلفههای خودکارآمدی طی 8جلسه به گروه آزمایش ارائه شد و گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکرد. در مرحله دوم، پس آزمون خلاقیت از دو گروه گرفته شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه سنجش خلاقیت عابدی که بر اساس نظریه تورنس تدوین شده م یباشد. یافتهها: در این پژوهش، یک فرضیه اصلی گرفته شده از عنوان تحقیق و چهار فرضیه فرعی گرفتهشده از بعد شناختی نظریه خلاقیت تورنس مطرح گردید. نتیجه گیری: فرضیه اصلی با عنوان خلاقیت دانش آموزانی که از آموزش مؤلفه های خودکارآمدی استفاده میکنند، نسبت به دانش آموزانی که استفاده نمیکنند، بیشتر است مورد تأیید قرار گرفت. درآزمون فرضیههای فرعی، فرضیه دوم و چهارم، مشخص شد که استفاده از آموزش مؤلفههای خودکارآمدی بر ابتکار و بسط فکری دانش آموزان تأثیر دارد و این فرضیهها تایید گردیدند و در فرضیه اول و سوم، مشخص شد استفاده از آموزش مؤلفههای خودکارآمدی در سیالی تفکر و انعطا فپذیری دانش آموزان تأثیری ندارد و این فرضی هها رد شدند.

Keywords:

آموزش , خودکارآمدی , خلاقیت , دانش آموزان