رویکرد بهینه سازی استوار در تخصیص منابع در سیستم های نگهداری و تعمیرات

مساله بهینه سازی منابع نگهداری و تعمیرات به منظور افزایش سطح دسترسی سیستم همواره مورد توجه پژوهش گران و محققان عرصه طراحی سیستم های مختلف صنعتی بوده است . بدین ترتیب تلاش های بسیار برای ساخت مدل های بهینه سازی جهت دستیابی به بیشترین سطح دسترسی و در نتیجه کاهش هزینه های ناشی از کمبود آن صورت گرفته است . این در حالی است که عدم قطعیت موجود در دنیای پیرامون ما در نتایج حاصل از این تلاش ها دیده نمی شود و یا به علت اعمال این محدودیت ، مدل هایی با محدودیت های غیرخطی پیچیده ای شکل گرفته اند. در این مقاله با توجه به مدل عدم قطعیت بودچه ای در بهینه سازی استوار که قابل اعمال به مسایل بهینه سازی میباشد و نیز آنکه قابلیت تنظیم درجه محافظه کاری را دارد ، مدل معادل استوار مساله بهینه سازی منابع نگهداری و تعمیرات ارائه می گردید. این مدل توانایی بیشینه کردن سطح دسترسی در شرایط غیرقطی را دارا می باشد . توانایی آن در شرایط حضور عدم قطعیت های مذکور به کمک شبیه سازی مورد آزمون ، بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج مطلولی حاصل نمود.

Keywords:

بهینه سازی استوار , سطح دسترسی , بهینه سازی اجزاء اضافی , منابع نگهداری و تعمیرات