مقایسه روشهای برآورد تبخیر و تعرق در ایستگاه سینوپتیک داران

محدودیت منابع آب یکی از مهمترین عواملی است که توسعه ی کشاورزی را در مناطق خشک و نیمه خشک تحت تأثیر قرار می دهد و بنابراین مدیریت منابع آب در این مناطق نقش کلیدی و مهمی را برعهده دارد. از طرفی استفاده ی بهینه از منابع آب مستلزم محاسبه دقیق میزان آب مصرفی محصولات زراعی و باغی می باشد. تعیین مقدار آب آبیاری مورد نیاز مستلزم محاسبه تبخیر و تعرق مرجع گیاه می باشد. تعیین نیاز آبی گیاهان ساده نیست؛ بدین منظور تلاش های زیادی در سراسر جهان به عمل آمده است. در این رابطه فرمول های زیادی عرضه شده است و روش های تجربی متعددی نیز ارائه گردیده است. در این تحقیق میزان تبخیر و تعرق پتانسیل با 13 روش بررسی گردید و نتایج این تحقیق نشان داد که در ایستگاه داران مناسبترین روشها با مقایسه با روش پنمن- فائو 56 بعنوان استاندارد، بترتیب ASCE پنمن مانتتیث استاندارد، پنمن فائو 24، ASCE پنمن منانتتیث با ورود مقاومت بوسیله کاربر، ASCE پنمن مانتیث، پنمن کیمبرلی 1972، پنمن 1948، پنمن فائو 17، هارگریوز 1985، پنمن کیمبرلی 1996، پریستلی تیلور، تشعشعی- فائو 24، بلانی کریدل فائو و ماکینگ 1957 می باشند.

Keywords:

تبخیر و تعرق , ایستگاه سینوپتیک داران , روش فائو , روش پنمن , روش مانتیث