استفاده از مواد جاذب در جیره غذایی ماهیان خاویاری(Acipenseridae) بمنظور تحریک غذاگیری و افزایش خوش خوراکی abstract
در آب های سراسر جهان حدود 30000 گونه ماهی وجود دارد که در بین آنهـا از نظـر ارزش اقتـصادی، ماهیـان خاویـاری گرانترین و باارزشترین آنها محسوب می شوند .
تاسماهیان از اعقاب او لیه ماهیان استخوانی میباشند کـه تقریبـاً از حـدود 250 میلیون سال قبل مراحل سیر تکامل ی خود را به تدریج طی کردهاند معروفیت این ماهیان بـ ه دلیـل طـول عمـر و بزرگـی جثه آنهاست ( Kasumyan 1994 ).
عامل عمده کاهش این محصول در واقع صید بی رویه ماهیان و نیز تخریب زیستگاههای طبیعی و تقاضای بیش از حـد آنها ( با توجه به کیفیت گوشت و خاویاری کـه دارنـد ) در منـاطق مختلـف خـصوصاً در حو ضـه دریـای خـزر بـوده اسـت . همچنین فشارهای ناشی از صید بـی رویـه و غیرمجـاز تـوأم بـا فـشارهای محیطـی کـه بـ ه واسـطه احـداث سـدها و تغییـر در حوضههای آبریز سد ایجاد شده از عوامل عمده در کاهش این ذخایر محسوب میشود .
برای جلوگیری از انقراض نسل این ماهی پرورش آن نیاز به همت و دقت جدی دارد . با توجه به ایـن کـ ه در پـرورش آبزیان 50 درصد هزینه های پرورش مربوط به
تغذیه می باشد، لذا جهت سودمندکردن امر پرورش
تاسماهیان نیـاز بـه دقـت جدی در مراحل غذادهی و استفاده از غذاهای مصنوعی میباشد . در سالهای اخیر از مواد جاذب مختلف معدنی و آلی و انواع اسیدهای آمینه بـه عنـوان یـک مـاده جـاذب و محـرک (Kasumyan 1994 ، Sagilo and Black 1983 ) رفتارهای تغذیهای توسط محققان مورد استفاده قرار گرفته اسـت (Kruzhalov 1986) ( چرا که استفاده از این مواد سبب افزایش بهبود کیفیـت غـذای مـصرفی ، بـه حـداقل رسـاندن زمـان غذاگیری ماهی ، کاهش زمان ماندن غذا در آب و در نتیجه سبب کاهش و از بین رفتن مواد مغذی موجود در غـذا گـشته و به تبع آن آلودگی آب هم به حداقل خواهد رسید .