جایگاه چوب و هنرهای چوبی در هویت بخشی معماری بومی مازندران

از آنجا که معماری بومی در خدمت نوعی ویژه از زندگی در اصل به کشت و کار مرتبط است درمی آید،لذا به گونه ای صمیمانه و محرم به محیطخود وابسته می باشد . در معماری بومی مازندران هر جزئی عضوی از یک کل منسجم و پایدار است که در تعامل با هم ایفای نقش می کنند . درمعماری بومی و سنتی مازندران از تزئینات وابسته به معماری فراوانی استفاده شده است . این تزئینات با توجه به وضعیت جغرافیایی و اقلیمی منطقهجایگاه متنوعند و بر حسب کاربرد مصالح به دو دسته کلی تقسیم می شوند : تزئینات وابسته به معماری مبتنی به مصالح چوبی،طرح و تزئینات وابسته بهمعماری مبتنی بر مصالح غیر بومی ولی آنچه در 90 درصد ابنیه مازندران[بیشتر مذهبی و مسکونی]مشترک است استفاده از عنصر اصلی چوب به عنوان اسکلت و ساختار،عنصر تزیینی و حتی دیوارهای جداکننده و باربر می باشد . تنوع این عنصر و فراوانی آن همواره موجب استفاده گسترده از آن در سازه های معماری شده است .در این مقاله قصد بر آن است به معرفی معماری بومی مازندران و نقش هنرهای چوبی و تزیینی در احیا و معرفی این فرهنگ بومی بپردازیم . کاربردچوب در معماری بومی و اینکه چگونه عنصر چوب باعث هویت بخشی معماری بومی تبرستان میشود بررسی شود .برای نگارش این پژوهش انگیزه های مختلفی مطرح بود،که مهمترین آن ضرورت شناساندن هنرهای صناعی و تزئینی خود تبرستان به خصوص عنصرچوب که به نوبه خود از هویت خاصی در استان برخوردار است و کاربرد آن در معماری بومی که باعث شاخص شدن و شناساندن این معماری می شود .

Keywords:

چوب و هنرهای چوبی , هویت بخشی , معماری بومی و سنتی , تبرستان