بازنگری سن و تفسیر تاریخچه رسوبگذاری پادگانه های دریایی شرق چابهار

پرتگاه های ساحلی مکران، بزرگترین منشور برافزایشی دنیا، در جنوب شرقی ایران، شامل مخلوط رسوبات سیلیسی آواری- کربناته پلیو- پلیستوسن می باشد. سه برش چینه شناسی در جنوب روستاهای مرادآباد، رمین و لیپار واقع در شرق چابهار انتخاب و مطالعه شده است. براساس نوع و میزان درصد اجزاء تشکیل دهنده، هر یک از سنگهای سیلیسی آواری و کربناته به دو مجموعه رخساره ای تفکیک شده اند. مدل رسوبی شناسایی شده، نشان از یک کمربند رخساره ای حاشیه ساحلی دارد که شامل بخش تحتانی، میانی و فوقانی است. تغییرات جانبی رخساره ها از شرق به غرب ناحیه بسیار شدید است. این پادگانه ها با افزایش ارتفاع قدیمی تر می گردند و تغییر نسبی سطح دریا طی زمان را ثبت می کنند. تغییرات شدید سطح آب دریا در رسوبات مذکور بعلت فرایندهای تکتونیکی ناشی از نرخ فرایش زون فرورانش، تغییرات جهانی سطح دریا و تغییرات آب و هوایی بوده است. علاوه بر این، باتوجه به وجود گونه های شاخص دوکفه ای(Pecten varius, Astarte borealis) و گاستروپودا ،(Natica janthostomoides, Paludina diluvianus, Conus ponderosus) سن رسوبات پادگانه های دریایی در ناحیه مورد مطالعه پلیوسن پسین - پلیستوسن پسین پیشنهاد می گردد.