بررسی رابطه هوش هیجانی معلمان با مهارت های زندگی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ی متوسطه شهرستان پارس آباد مغان

این پژوهش به منظور بررسی رابطه بین هوش هیجانی معلمان با مهارت های زندگی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان پارس آباد مغان در سال تحصیلی 1392-1391 اجراء شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل معلمان و کلاس درس آنها که در مجموع 263 نفر معلم (136 معلم مرد و 127 معلم زن) و 196 کلاس درس بوده است. نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران تعداد 156 نفر معلم از 129 کلاس درس با 780 دانش آموزان که به ازای هر کلاس 5 نفر انتخاب شدند به شکل تصادفی ساده آزمون شدند. برای گردآوری داده ها، از دو نوع پرسشنامه ی استاندارد هوش هیجانی سیبریاشرینگ (گلمن، 1998) و محقق ساخته مهارت های زندگی استفاده شد که اعتبار آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/79 و 0/73 برآورد شده است. جهت آزمون سئوالات و فرضیات تحقیق از آزمون های همبستگی پیرسون، تی مستقل و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد که با استفاده از نرم افزار spss تحلیل شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که بین هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی و مهارت های زندگی دانش آموزان دوره متوسطه رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان مؤلفه های هوش هیجانی، خودانگیختگی ، خودآگاهی، مهارت اجتماعی و خودتنظیمی پیش بین مناسبی برای مهارت های زندگی دانش آموزان دوره متوسطه هستند. و برای تبیین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از روی مولفه های هوش هیجانی، خودآگاهی معلمان بالاترین تأثیر را داشته است.

Keywords:

هوش هیجانی , پیشرفت تحصیلی , مهارت های زندگی , دانش آموزان , مدارس متوسطه