ارزشیابی آموزشی، مشکلات و راهبردها

ارزشیابی یک فرآیند نظام دار برای جمع آوری، کاربرد، تحلیل و تفسیر داده ها به منظور تصمیم گیری درباره یک برنامه یا نظام دانست بدیهی است این فرآیند نظامدار در قلمرو آموزش مرتبط با داده های اساسی در این حوزه خواهد بود. بنابراین ارزشیابی آموزشی را می توان «فرآیند نظامدار برای گردآوری، استفاده، تحلیل و تفسیر داده ها به منظور تصمیم گیری درباره یک برنامه یا نظام آموزشی قلمداد کرد. هر سازمان یا نظام آموزشی برای برآوردن نیازهای ویژه ایجاد می شود. در انجام این امر باید نخست نیاز ها را قبل از انجام درست هر اقدامی مشخص کرد. بنابراین در ابتدای فعالیت های اموزشی باید به قضاوت درباره نیازها پرداخت، این عمل را سنجش نیازها یا ارزشیابی تشخیصی می نامند. پس از اینکه بر اساس نیازها به طراحی و برنامه ریزی نظام پرداخته شد، باید آن را سازماندهی و سپس فرایند اجرای امور را ارزیابی کرد. به طور کلی الگوهای ارزیابی عبارتند از مبتنی بر تححق هدفها؛ الکوهای قضاوتی؛ الگوهای تسهیل تصمیم گیری، دسته بندی چهارگانه؛ پنجگانه و بیشتر نیز انجام گرفته است. از جمله این دسته بندیها میتوان به دسته بندی هفت گانه مرکز مطالعات ارزیابی (دانشگاه کالیفرنیا) اشاره کرد. این دسته بندی هفتگانه به شرح زیر است: (بازرگان 1380). 1- الگوهای هدفگرا 2- الگوهای تصمیم گرا 3- الگوهای پاسخگویانه 4- الگوهای مبتنی بر طرحهای تحقیق آزمایشی 5- الگوهای هدف آزاد 6- الگوهای مبتنی بر مدافعه 7- الگوهای کاربردگرا. این پژوهش به منظور ارزشیابی مشکلات و راهبردها انجام گرفته و نتیجه آن نیز عبارتست از تعمیم فرهنگ ارزشیابی، توجه به ارزشیابی پایانی جهت توانمندسازی سازمان ضروری می باشد.

Keywords:

آموزش , الگوهای ارزشیابی , ارزشیابی آموزشی , نظارت , موانع و مشکلات