بومی سازی فضاهای شهری معاصر(نمونه موردی شهر بجنورد)

فضاهای شهری به عنوان عرصه اصلی زندگی و فعالیت مردم، امروزه با مشکلات متعدد کالبدی، مدیریتی، اجتماعی، فرهنگی مواجه بوده که ناشی از بیتوجهی به نیازهای اساسی اقشار گوناگون جامعه و استفادهکنندگان متنوع آنها در برنامهریزی وطراحی این فضاها میباشد. عدم توجه کافی به ویژگیهای اساسی یک فضای شهری ایدهآل بومی و عدم بکارگیری معیارهای ایرانی – اسلامی در این فضاها از جانب برنامهریزان و طراحان شهری ایجاد محیطهای شهری، سبب شده تا امروزه شاهدفضاهایی ناکارآمد و آسیبپذیر و به دنبال آن نارضایتی استفادهکنندگان باشیم. بنابراین هدف این پژوهش ارائه راهبردها وراهکارهایی جهت بومیسازی فضاهای شهری معاصر به منظور به حداکثر رساندن کیفیت عملکردی این فضاها میباشد. روش به کار گرفته شده در این تحقیق از نوع توصیفی- میدانی است. لذا این پژوهش پس از بررسی نمونههایی از فضاهای شهریکهن و معاصر، به تبیین معیارهای ایرانی – اسلامی و چگونگی طراحی این فضاها پرداخته و سپس معیارهای بومیسازی فضاهای شهری را استخراج و دستهبندی مینماید. در ادامه فضاهای شهری موجود در شهر بجنورد را بررسی نموده و بااستفاده از تکنیک FMEA مشکلات و ناکارآمدی این فضاها را شناسایی میکند. در نهایت این مقاله پس از شناخت علل ناکارآمدی فضاهای شهری موجود در شهر بجنورد سعی دارد با استفاده از روش مذکور و با ارائه بیانیههای طراحی برگرفته از شاخصهای ایرانی – اسلامی الگوی مناسبی جهت بومیسازی فضای شهری در شهر بجنورد ارائه نماید

Keywords:

فضاهای شهری , شاخص های اسلامی فضاهای همگانی , بجنورد , تکنیکFMEA