شیوه های بهینه سازی نور روز و تهویه طبیعی در مدارس کلان شهر تهران

در کشورهای توسعه یافته، بحث توسعه پایدار در فضاهای آموزشی بسیار جدی است.کشور ایران رده نخست را در مصرف انرژی های فسیلی دارد و با توجه به قشر عظیم محصلان و گستره ی عظیم فضاهای آموزشی، ضرورتی گریزناپذیر طراحان و دست اندرکاران ساخت اینگونه فضاها را ملزم می کند تا با استفاده از تجربیات موجود در معماری پایدار، راهکارهایی مؤثر و ساده ای در بهینه سازی استفاده از نور روز و تهویه طبیعی در جهت کاهش یا حفظ منابع انرژی فسیلی و دستیابی به شرایط آسایش در فصول مختلف سال ارائه کنند. در حال حاضر نیز کاهش مصرف انرژی های فناپذیر به صورت یک الزام در آمده است. در مدارس ایران نیز مصرف انرژی های فسیلی تا حد زیادی روبه افزایش است و عدم وجود مدیریت یکپارچه در انتخاب سایت، طراحی، ساخت و در آخر مدیریت سبز مدارس با توجه به رفتارشناسی دانش آموزان این معضل را غامض تر ساخته است. معماری پایدار گاه در تضاد با مسائل اقتصادی، الگوهای مدیریتی و رویکردهای زیبایی شناسانه بنا و محیط تلقی می شود، اما نگاه پایدار به محیط زندگی می تواند ارزش ها و رویکردهای نویی در برخورد با معماری بسازد. هدف کلی این پژوهش، بررسی علل نیاز به معماری پایدار در مدارس شهر تهران و تأثیر استفاده از نور روز و تهویه طبیعی در کاهش مصرف انرژی های فسیلی بوده است. در این پژوهش برای بدست آوردن نتیجه مناسب، روش کیفی انتخاب و در طول پروسه پژوهش برای ارائه راهکارهای مناسب از تحقیق کتابخانه ای اعم از کتاب، رساله، مقالات و ... استفاده شده است و سپس مطالب بدست آمده را تحلیل و تکمیل نموده و به جمع بندی نهایی رسید.

Keywords:

معماری پایدار , مدارس , بهینه سازی مصرف انرژی , تهویه طبیعی , نور روز