بررسی مؤلفه های کیفیت محیط در فضای ورودی شهرها جهت برنامه ریزی راهبردی به منظور کیفیت بخشی آنها (نمونه موردی: ورودی شهر بم از طرف زاهدان)

امروزه در هنگام نزدیک شدن به شهر، مسافران ورود به شهر و تجربه رسیدن به مقصد را درک نمی کنند و همواره اینکه چه هنگام شهر آغاز شده است و مکانی جدید شکل گرفته در پرده ای از ابهام می باشد، مسافر فرصتی جهت آمادگی دریافت فضای مقصود را ندارند و یکباره خود را در خیابانهای شهری به نحوی ناآشنا پیدا می کنند. ورودی ها وظیفه ای اساسی در شهر به عهده دارند، آنها تصیر برجسته شهر را می سازند و از آنجا که ورودی شهرها اولین نقاطی هستند که اکثر مسافران با آن برخورد دارند، بخش عمده تصویر شهر در هنگام ورود به شهر شکل می گیرد. با نگاهی به گذشته شهرها و مطالعه سفرنامه های مورخان در می یابیم که ساختار فضایی و کالبدی ورودی ها نقش عمده ای در شخصیت بخشی به شهر و توصیف فضایی آن ایفا کرده است. روش پژوهش دراین مقاله توصیفی - تحلیلی است. در ابتدا به مفهوم ورودی و نگاهی به گذشته ورودی در شهره و سپس به تعریفی از برنامه ریزی راهبردی و ویژگی های آن، اهمیت و ضرورت، محدودیت ها، چالش های برنامه ریزی راهبردی، در ادامه به لزوم برنامه ریزی برای ورودی به عنوان بخشی از شهر و در نهایت به برنامه ریزی راهبردی به منظور کیفیت بخشی به محیط فضاهای ورودی شهرها نمونه موردی ورودی شهر بهم می پردازیم.

Keywords:

ورودی شهر , کیفیت محیط , برنامه ریزی راهبردی , کیفیت بخشی