استفاده از فرآیند انعقاد در بهینه سازی حذف مواد آلی طبیعی در آبهای با کدورت پایین

در سالهای اخیر بهینه سازی فرآیند انعقاد به منظور حذف هرچه بیشتر مواد آلی طبیعی (NOM) و در نتیجه برآورده سازی الزامات انعقاد تشدید یافته از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار بوده است . NOM متشکل از دو بخش ذره ای و محلول می باشد که معمولاً بخش محلول آن سهم عمده ای از تلاش جهت حذف را به خود اختصاص می دهد. حذف مواد آلی طبیعی محلول از آبهای با کدورت پایین به شرطی که توجه کافی در تشکیل لخته های میکرونی (انعقاد ) و ایجاد لخته های بزرگ (لخته سازی ) صورت گیرد ، می تواند توسط فرآیند انعقاد حاصل گردد. این مطالعه که نتایج حاصل از یک تحقیق آزمایشگاهی در مقیاس پایلوت با هدف بهینه سازی فرآیند انعقاد را ارائه می نماید ، بر روی نمونه های آب خامی که مقدار کربن آلی کل (TOC) آنها با افزودن اسید هیومیک تجاری تنظیم شده انجام گرفته و نشان می دهد که pH و کدورت چگونه می توانند در جهت به حداکثر رساندن حذف NOM محلول تنظیم گردند. حذف NOM در دوزهای مختلف مواد منعقد کننده و در pHهای مختلف با اندازه گیری TOC در آب خام و آب تصفیه شده مورد بررسی قرار گرفته است . در مورد آبهای با کدورت پایین ، سایت های ضروری هسته ساز را می توان با ایجاد کدورتهای سنتتیک مثلاً توسط خاک رس تامین نمود. تنظیم pH اولیه به حدود 5/5 و یا افزودن خاک رس قبل از افزودن ماده منعقد کننده امکان تشکیل لخته های میکرونی را که در نهایت به یکدیگر چسبیده و لخته های بزرگی را تشکیل می دهند ، در دوزهای پایین منعقد کننده فراهم می آورد.

Keywords:

تصفیه آب , انعقاد , مواد هیومیک , کنترل pH , تنظیم کدورت