اثر بعضی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی بر رشد باکتری آئروموناس و باکتری های هتروتروف (HPC) در شبکه توزیع آب آشامیدنی اصفهان

آئروموناس از جمله باکتری های بی هوازی اختیاری ، گرم منفی ، بدون اسپور و میله ای شکل و فرصت طلب است که می تواند باعث ایجاد عفونتهای سیستمیک ، و زخم و اسهال در انسان شود. جمعیت نسبتاً بالای میکروبی در شبکه های توزیع آب آشامیدنی نه تنها از لحاظ تاثیرگذاری بر سلامت مصرف کننده مورد توجه است ، بلکه تشخیص باکتری شاخص کلیفرم را نیز با خطا مواجه می کند. در این تحقیق ارتباط رشد باکتری های هتروتروف و آئروموناس با پارامترهای pH، دما ، کدورت ، کلر آزاد باقیمانده و اکسیژن محلول سنجیده شد . به منظور شمارش باکتری های آئروموناس ، برای اولین بار در کشور طبق دستورالعمل 1605 EPA (2001) از محیط کشت ADA-V در مرحله احتمالی و پس از قرار دادن در انکوباتور به مدت یک شب با محیط کشت نوترینت آگار از تست های اکسیداز ، تخمیر تری هالوز و تست ایندول در مرحله تاییدی استفاده شد . برای شمارش باکتری های HPC ، از محیط R2A استفاده شد و بقیه فاکتورها نیز طبق روش استاندارد اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در دما و کدورت بالاتر و pH پایین تر میزان موارد مثبت باکتری های آئروموناس و HPC افزایش می یابد و با افزایش کلر آزاد باقیمانده و اکسیژن محلول موارد مثبت باکتری های آئروموناس و HPC کاهش می یابد و در مقادیر بالاتر از 0/2mg/L ; کلر باقیمانده آزاد هیچ گونه مورد مثبتی از آئروموناس مشاهده نشد.

Keywords:

آئروموناس , HPC , شبکه توزیع آب , رشد مجدد , آلودگی آب