مىطقٍ گرایی در معماری : رویکردی به سوی فرهنگ، جغرافیا و اقلیم یک منطقه
Publish place: First Architecture and Sustainable Urban Spaces Conference
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,625
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ASUSC01_167
تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1393
Abstract:
منطقه گرایی، یکی از رویکردهای معماری است که در تعامل با فرهنگ و بستر فرهنگی قرار داشته و بر لزوم توجه به ویژگی های فرهنگی، جغرافیایی، اقلیمی یک منطقه خاص تأکید می کند. این خصوصیات در نهایت، به معماری حال و هوا بخشیده و حس مکان را در مواجه با فضاها تقویت می کنند. منطقه گرایی، دیدگاهی تحلیلی و انتقادی است که بر حفظ ویژگی ها و خصوصیات خاص مکان تأکید داشته و نوعی فلسفه ی ارجاعی در برقراری هماهنگی میان مردم، دست ساخته های آنها و طبیعت به شمار میرود. در منطقه گرایی معمار تلاش می کند تا خود را با ویژگی هایی که لزوماً برگرفته از محیط مستقیم پروژه نیست ولی تابعی از ویژگی های منطقه ای یا ملی استخراج شده آن است منطبق کند. منطقه و تکنولوژی زمانه احترام می گذارد. روش تحقیق در این نوشتار بر مبنای روش تحلیلی- توصیفی است و از شیوه ی اسنادی استفده شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا به تشریح تئوری منطقه گرایی از طریق معرفی نمونه ها و مصادیق پرداخته و راهکارهای این تئوری در راستای دستیابی به آن در معماری و شناخت معماری منطقه گرا، زمینه گرا و معماری بومی ارائه گردد.
Keywords:
Authors
سیدمحمدخسرو صحاف
دکتری معماری، استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
نغمه تفلیسی
دانشجوی کارشناسی ارش معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کیش
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :