بررسی عوامل اتیولوژیک پریتونیت خودبه خودی باکتریائی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها

پریتونیت خودبه خودی عارضه مکرر و اغلب کشنده عفونت مایع آسیت بدون علل داخل شکمی می باشد. دربالغین، باکتری های عامل پریتونیت خودبه خودی معمو ً لا باکتری های گرم منفی می باشند، اما در کودکان این عوامل متفاوتاست. این باکتری ها اغلب مقاوم به آنتی بیوتیک ها می باشند، لذا شناسائی عوامل سببی و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها ضروری است. هدف از این مطالعه، تعیین کردن عوامل سببی پریتونیت خودبه خودی باکتریائی و تعیین الگوی مقاومتآنتی بیوتیکی آنها در کودکان مبتلا به اختلالات کبدی و آسیت می باشد. روش بررسی: در این مطالعه از ۸۵ بیمار مبتلا به بیماری های کبدی، نمونه مایع آسیت گرفته شد و با استفاده از آزمایشمستقیم، کشت و تست های بیوشیمایی عوامل میکروبی شناسایی شدند. سپس برای نمونه های مثبت، تست آنتی بیوگرام ( به روش دیسک دیفیوژن ) انجام شد و در نهایت نتایج بدست آمده آنالیز و مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از بین ۸۵ نمونه مورد بررسی، ۳۲ مورد باکتری و ۲ مورد مخمر کاندیدا جدا گردید. از ۳۲ مورد باکتریایی اشریشیاکلی21/25درصد) و استافیلوکک های کوآگولاز منفی18/75درصد) بیشترین باکتری های جدا شده بودند و بقیه شامل استرپتوکک ها و انتروباکتریاسه بودند. همچنین از آنتی بیوگرام های انجام شده مشخص شد که بیشتر استافیلوکک های کوآگولاز منفی جدا شده، به کوتریموکسازول، آموکسی سیلین، پنی سیلین و سفالوسپورین های نسل اول مقاوم هستند و اغلب باکتری های گرم منفی جداشده نسبت به آمیکاسین، کربوکسی سیلین، ونکومایسن و جنتامایسین مقاومت نشان دادند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که اشریشیاکلی و استافیلوکک های کوآگولاز منفی مهم ترین عوامل سببی پریتونیتخودبه خودی در کودکان می باشند و سفالوسپورین های نسل سوم (مانند سفتریاکسون) و سفوکسیتین می توانند آنتی بیوتیک مناسب جهت درمان تجربی این کودکان باشند

بررسی عوامل اتیولوژیک پریتونیت خودبه خودی باکتریائی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها Keywords:

پریتونیت , مقاومت آنتی بیوتیکی , دیسک دیفیوژن