تاثیر طراحی و سازمان دهی محیط فیزیکی کودکان در رشد مهارت های اجتماعی آنان

پایداری اجتماعی یکی ازابعادتوسعه پایداردرزمینه معماری است که درمقایسه با سایرابعاد آن کمتر موردتوجه قرارگرفته است ازآنجا که کودکان آینه سازان جوامع هستند توجه به رشد مهارتهای اجتماعی آنان برای دستیافتن به پایداری اجتماعی اجتماعات آینده ضروری به نظر می رسد این مقاله به بررسی تاثیرمحیط فیزیکی بررفتارها و مهارتهای اجتماعی کودکان می پردازد براساس نظریه ویگوتسکی بازی عاملی برای ارتباط کودک باهمسالان و درنتیجه رشداجتماعی است بنابراین محیط هایی که موجب تحریک کودکان برای شرکت دربازی ها وفعالیت هامیشوند میتوانند دررشدمهارتهای اجتماعی کودکان تاثیرگذارباشند دراین مقاله براساس مطالعات کتابخانه ای و مشاهده رفتارکودکان درمهدکودک ها نیازهای محیطی کودکان و ویژگیهای محیط فیزیکی مهدکودک که درافزایش تمایل کودکان برای شرکت درفعالیت ها و بازی ها موثر می باشد جستجوشدند درادامه راه حل ها و نکته های طراحی مراکز مهدکودک که درارتقا مهارتهای اجتماعی کودکان تاثیرگذار است ارایه شدند نتایج حاصل ازاین مطالعه بیان می کنند که سازماندهی فضای مهدکودک شکل دهنده جریان بازی و تعاملات میان کودکان درمحیط است بنابراین نحوه سازماندهی فضای مهدکودک و فعالیت های آن موجب حضوربیشتر کودکان درفعالیت ها و بازیها میشود که این مسئله خود موجب افزیاش تعاملات میان کودکان و رشد مهارتهای اجتماعی آنان میگردد

Keywords:

کودک , بازی , مهدکودک , مهارت اجتماعی , محیط فیزیکی , معماری پایداری