بررسی درجه توسعه یافتگی استان های کشور در بخش ارتباطات با روش تاکسونومی عددی

بررسی جنبه های مختلف توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مناطق و مقایسه آنها به صورت نسبی، بیانگر میزان برخورداری سطح رفاه و توسعه یافتگی آنها می باشد. تفاوت و شکاف در سطح بر خورداری از شاخص های مختلف توسعه در بین مناطق نشان دهنده تمرکز و قطبی شدن توسعه در کانون ها و محورهایی خاص و عدم برخورداری و محرومیت نسبی بسیاری دیگر از مناطق حاشیه ای می باشد.برای برنامه ریزی های مناسب ملی و منطقه ای و تخصیص بهینه منابع به شناخت نسبی میزان برخورداری استان ها از شاخص های توسعه نیازمندیم تا از این طریق بتوان ضمن تحلیل جایگاه استان ها، با بکارگیری و استفاده از نیروها و ظرفیت های موجود در مناطق به سطح توسعه ای متعادل و همه جانبه که رفاه تمامی افراد را به دنبال داشته باشد دست پیدا نمود .این شناخت گام اول برنامه ریزی جهت رشد و توسعه اقتصادی کشور می باشد. در همین راستا، این پژوهش به بررسبی و رتبه بندی درجه توسعه یافتگی استانها در بخش ارتباطات که یکی از زیربناهای اصلی توسعه است می پردازد و سعی بر آن دارد تا برنامه ریزان و سرمایه گذاران اقتصادی را جهت هدفمند نمودن برنامه ها مساعدت نماید.دانستن شکاف توسعه ای برای برنامه ریزان و نیز وجود زیربناهای توسعه برای سرمایه گذاران از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

Keywords:

درجه توسعه یافتگی , بخش ارتباطات , تاکسونومی عددی , استان های کشور