نواحی روستایی از اولین مناطق آسیبپذیر در مواجه با
مخاطرات طبیعی هستند و در مقابل این مخاطرات بیمه نیستند. این نواحی بسته به موقعیت جغرافیایی خود تحت تاثیر
مخاطرات طبیعی عدیدهای میباشند، و به علت فقر شدیدتر و دانش تکنولوژی محدودتر نسبت به دیگر سکونتگاههای انسانی در برابر خطرات طبیعی آسیبپذیرترند. سیل، زلزله و خشکسالی از خطرات عمدهای هستند که به شدت این مناطق را تهدید می کنند و از موانع مهم توسعه روستایی بشمار می آیند. در این راستا جهت بررسی و تبیین تاثیر
مخاطرات طبیعی در توسعه
نواحی روستایی این سوال مطرح میشود که
مخاطرات طبیعی چه تاثیرات وپیامدهایی در
نواحی روستایی به همراه داشته و راهکارهای اساسی مقابله با آنها کدامند؟ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای بوده، که با توجه به ظرفیت و منابع نواحی مخاطرهآمیز روستایی تشریح و تفسیر گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که برخورداری محدود
نواحی روستایی از دانش و تکنولوژی جدید بویژه ارتباطات و واکنشهای سنتی در مقابله با خطرات طبیعی بر آسیب پذیری و خسارت آنها افزوده است و این خطرات از عمدهترین موانع توسعه روستاها می باشند. بدین ترتیب لازم است با شناخت خطرات طبیعی و چگونگی وقوع آنها از نظر زمانی و مکانی و سنجش میزان تاثیرات و پیامدهای آنها بر روی زندگی روستائیان و در نهایت کاهش آسیبپذیری و خسارات ناشی از خطرات مذکور در
نواحی روستایی اقداماتاصولی و برنامه ریزی شده صورت گیرد. از این رو شناسایی مناطق مخاطرهآمیز، ارتقاء سواد و آگاهی روستائیان و آموزش آنان درمقابل خطرات طبیعی، پیشبینی خطر، مدیریت خطر با تاکید بر مدیریت محلی میتواند بر کاهش آسیب پذیری روستائیان در برابرمخاطرات کمک اساسی نمایند.