مقایسه بین شرایط بهینه بدست آمده از الگوریتم ژنتیک با الگوریتم شبیه سازی تبرید در راکتور دوغابی سنتز فیشر تروپش

در سال های اخیر، سنتز فیشر، تروپش به عنوان یک فرآیند مهم شیمیایی برای تبدیل گاز سنتز به سوخت های مایع با ارزش مورد توجه قرار گرفته است. در دسترس بودن فراوان گاز طبیعی و افزایش تقاضا برای محصولاتی نظیر الفین ها، دیزل و واکس منجر به علاقه مندی بیشتری نسبت به توسعه این فرایند شده است. در این مصالعه یک مدل گزینش پذیری محصول همراه با هیدرودینامیک راکتور دوغابی برای پیش بینی توزیع محصولات سنتز فیشر - تروپش در راکتور دوغابی به کار برده شد. نتایج مدل سازی نشان می دهد که عوامل مختلفی مثل دما، فشار عملیاتی، ماندگی کاتالیزور و سرعت ظاهری گاز روی میزان تبدیل گاز سنتز و توزیع محصولات هیدروکربنی تاثیر مهمی دارند. در این مطالعه بهینه سازی پارامترهای عملیاتی برای به حداکثر رساندن تولید محصولات هیدروکربنی با الگوریتم های ژنتیک و شبیه سازی تبرید انجام شده است . نتایج نشان می دهد برای به حداکثر رساندن تولید محصولاتی مثل نفتاف دیزل و واکس نسبت به سایر محصولات به نسبت H2/CO زیاد و ماندگی کم کاتالیزور و برای به حداکثر رساندن تولید الفین ها نسبت به سایر محصولات به نسبت H2/CO کم و ماندگی زیاد کاتالیزور نیاز است. اگر چه برای به حداکثر رساندن تمامی محصولات، به فشار بالایی نیاز است.

Keywords:

سنتز فیشر , تروپش , راکتور دوغابی , بهینه سازی , الگوریتم ژنتیک , الگوریتم شبیه سازی تبرید