اندازه گیری کارایی و بهره وری کل عوامل تولید کنندگان گندم (مطالعه موردی: شهرستان مشهد)

گندم از نظر سطح زیر کشت (به عنوان عرضه برنامه ریزی شده) و تقاضا مهمترین محصول کشاورزی ایران است. علی رقم حمایت قیمتی دولت از این محصول، مقدار تولید گندم به ندرت با مقدار تقاضای داخلی تطابق داشته است. از سوی دیگر اعمال تحریم های اقتصادی علیه ایران و ضرورت امنیت غذایی، یافتن روشهایی عملی برای تولید هر چه بیشتر گندم را ضروری ساخته است. بهبود بهره وری و کارایی یک روش ضروری است که سبب افزایش مقدار تولید بدون استفاده بیشتر از منابع می گردد. مطالعه حاضر با استفاده از روش مانده سولو و تحلیل مرزی قطعی تابع تولید متعالی اقدام به اندازه گیری کارایی و بهره وری کل عوامل تولید کنندگان گندم در شهرستان مشهد کرده است. داده های مورد نیاز این مطالعه شامل 361 مزرعه گندم (261 مزرعه دیم و 100 مزرعه آبی) می باشد که از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای از یازده دهستان شهرستان جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد که متوسط کارایی تولید کنندگان گندم آبی و دیم به ترتیب 81/2 و 65/7 درصد می باشد. همچنین بهره وری کل عوامل تولید کنندگان گندم آبی و دیم به ترتیب 3/104 و 2/075 است. بر اساس نتایج بدست آمده، اتخاذ سیاست های قیمتی برای کاهش مصرف کود پتاسه، تصحیح قیمت گذاری آب و افزایش آموزش های ترویجی به عنوان سه روش افزایش کارایی و بهره وری کل عوامل شناسایی شده اند.

Keywords:

بهره وری کل عوامل , کارایی , شهرستان مشهد , گندم