بهینه نمودن سازه آبگیر در رودخانههای نواحی کوهستانی

رودخانه های جاری درنواحی کوهستانی معمولا دارای عمق کم و سرعت جریان زیادی هستند دبی آنها نسبتا کم و ذرات بسترعموما درشت دانه اند دربیشتر اوقات آب نسبتا زلالی دررودخانه جریان داشته و فاقد باررسوبی هستند دراطراف این رودخانه ها روستاهای کم جمعیتی وجود دارند که باایجادآبگیرهای سنتی مزارع خود را ابیاری می کنند اما فرسایش بستر و پایین افتادن نقطه آبگیری مهمترین عامل تهدید کننده این نوع آبگیرها است درطول آبراهه های نواحی کوهستانی دراطراف نقطه برداشت میتوان بیرون زدگی های سنگی مناسبی یافت که بااصلاحات اندکی به عنوان سازه تثبیت بسترمورد استفاده قرارداد و براحی ابگیری را انجام داد این راهکار بیشتر برای پروژه های کوچک تامین آب مناسب است مطالعه موردی مربوط به آبگیرجانبی ایستگاه پمپاژ چشمه ازتوابع شهرستان ایلام می باشد هدف ازانجام این کار برداشت آب ازرودخانه باکمترین هزینه ممکن می باشد نتایج این تحقیق نشان داد که بااستفاده ازعوارض طبیعی آبراهه ها و کمترین هزینه ممکن برای اصلاح سازه ای آن میتوان ازرودخانه آب موردنیاز اراضی کشاوریز را برداشت نمود

Keywords:

آبگیر , آبیاری , بیرون زدگی سنگی , فرسایش , رودخانه