نقش مدیریت آموزشی بر خودکارآمدی تحصیلی

مروری بر سیر تکوین و شکل گیری مدیریت آموزشی، حکایت از تأثیر غیرقابل انکار و فراوان آن بر آموزش و یادگیری دارد. مدیریت و رهبری آموزشی،دارای معانی و مفاهیم بسیار زیادی است و هر کس برحسب تجربه و هدف خود، معنا و مفهومی از آن را بر می گزیند. آنچه مسلم است، ماهیت مدیر یارهبرآموزشی به عنوان یک عامل تأثیر گذار در بهبود فرآیند آموزش و اهداف در سازمان ها می باشد. از آنجا که مدیران از یک طرف، با انواع برنامه وسیاستهای آموزشی، و از طرف دیگر با فراگیران و سایر مدرسان آموزشی سروکار دارند، بنابراین معلمان نیز به عنوان رهبران آموزشی محسوب می شوند.چنانچه معلمان و مدیران آموزشی از ماهیت تغییرات در جامعه آگاهی داشته باشد، می توانند به طور مداوم تغییرات را در محیط آموزشی اعمال، و تأثیرشگرفی بر مهارت فراگیران، در نیل به اهداف آموزشی و در پی آن خودکارآمدی تحصیلی افراد ایفا نمایند. معلمان باید، به عنوان راهبران اصلی عرصهآموزش، از دانش و آگاهی لازم جهت طراحی و اجرای برنامه های آموزشی، در راستای توسعه همه جانبه دانش آموزان برخوردار باشند. تغییر دانش،نگرش و رفتار دانش آموزان، غایت اصلی تعلیم و تربیت به شمار می رود و کوشش های ناظر بر تحقق این هدف در دایره فعالیت معلمان قرار می گیرد.از جمله این رفتارها، دستیابی به خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان می باشد. خودکارآمدی تحصیلی بیانگر توانایی فرد در انجام موفقیت آمیزتکالیف، وظایف و رویدادهای تحصیلی می باشد، که به منظور بررسی آن باید، به عواملی مانند مدیریت آموزشی، محیط آموزشی، معلمان، روشها و فنونتدریس و خانواده اشاره نمود. در این مقاله ضمن ارایه تعاریفی از مدیریت آموزشی و خودکارآمدی تحصیلی، به بررسی نقش معلم و رهبری آموزشی بهعنوان عوامل اثر گذار بر این مهم، و همچنین بررسی چالش ها و فرصت های ناشی از آن و ارایه پیشنهاداتی در جهت رفع نواقص و کاستی ها می پردازیم.

Keywords:

مدیریت آموزشی , رهبری آموزشی , یادگیری , معلم , خودکارآمدی تحصیلی