تأثیر پلیمرهای سوپر جاذب بر فنولوژی و عملکرد کلزا (Brassica napus L) در شرایط مختلف تنش خشکی

تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل کاهش تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان می باشد به طوریکه با کاربرد برخی مواد نظیر پلیمرهای سوپر جاذب، می توان از بارندگی های مقطعی و سایر منابع محدود آب در امر حفظ و ذخیره آب در خاک استفاده نمود در همین راستا به منظور بررسی تأثیر پلیمرهای سوپر جاذب بر فنولوژی و عملکرد کلزا در شرایط مختلف تنش خشکی آزمایشی به صورت اسپلیت پلات(کرت های خرد شده) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. سطوح مختلف تنش شامل سه سطح آبیاری کامل(شاهد)، تنش آبی در مرحله اواخر گلدهی ، تنش آبی در مرحله رسیدن دانه، در کرت های اصلی و سطوح مختلف مصرف پلیمرهای سوپر جاذب در سه سطح (0، 150، 225) کیلوگرم در هکتار در کرت های فرعی قرار گرفت، رقم مورد استفاده زرفام بود، نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که صفات طول دوره گلدهی، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد روغن دانه سطوح مختلف تنش معنیدار شدند به طوری که با افزایش میزان تنش همه صفات کاهش نشان دادند و در مورد سطوح مختلف تیمار سوپر جاذب همه صفات مورد آزمون بجز طول دوره گلدهی در سطح یک درصد معنیدار گردیدند به و با افزایش میزان سوپرجاذب هر یک از صفات مذکور روند افزایشی داشتند همچنین اثر تیمار سوپر جاذب برمحتوی نسبی آب برگ معنی دار شد به طوریکه بیشترین محتوی نسبی آب برگ از تیمار مصرف 225 کیلو گرم سوپر جاذب به دست آمد، در ادامه نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه با کاربرد 225 کیلوگرم پلیمر سوپرجاذب در هکتار به دست آمده به طوریکه بین سطوح دیگربهترین تأثیر را بر صفات زراعی در تمامی شرایط تنش را از خود نشان داد.

Keywords:

پلیمر سوپر جاذب , تنش خشکی , کلزا , عملکرد , محتوی نسبی آب