سیری بر بافت های کهن شهری

کالبد بافت های کهن شهری دارای روح و ذاتی خلاقانه می باشند که در سایه یک حس آرام و مطمئن به برگی ماندگاراز تاریخ می مانند. بافت های کهن در پی تراوش حس مالکیت، تعلق و شهروندی در فرد است تا بتواند با حضور در میانجمع و نشست های کوچک به آسانی مراتب شناخت خویش را در جامعه بیابد. این مکان ها که بر بستری پویا، سرزنده و سرشار از خاطره های جمعی جاری هستند در سالهای اخیر با خروج فضاهای خدماتی و دیگر فضاها از دل آن به دوطرف خیابان های جدید، عملاً موجب کاهش کارایی و پویایی در کالبد آن شده است. از زمان های دور عوامل یرساخت همچون فرهنگ، اقلیم، اعتقادات، باورها و سنت ها همگام با زایش درونی شهرها، به صورت آشکار در عین حال پنهان و غیرمحسوس، سیمای شهر را با اصل پیوستگی، همرنگی و هم جنس بودن تداوم می بخشند. اما با گسستی بارز میانشهرهای دیروز و امروز این اصل دچار تزلزل گشته است. در این مقاله سعی بر آن است که با روش توصیفی به چیستی معنایی و هویتی بافت های کهن شهری و علل گسست هویتی – فرهنگی آن پرداخته شود

Keywords:

بافت های کهن , کالبد هویتی , حس شهروندی , سیمای شهری , مدرنیته