کاربرد روش اجزای محدود در سازه های فروسیمانی سبک

فروسیمان در واقع نوعی بتن مسلح با ضخامت کم است که در آن از توری با قطر سوراخ های مسلح کننده استفاده شده و درزهای آن با استفاده از ملات پر شده است. محصولات فروسیمانی به دلیل داشتن وزن سازه ای نسبتا کم کاربردهای فراوانی از جمله ساخت قایق، مخازن، سیلوها، مجسمه ها، سقف ها و تعمیر سازه ها دارند. بنابراین بررسی استانداردهای ساخت فروسیمان و تاثیر استفاده از مواد تشکیل دهنده مختلف مانند نوع سنگدانه های گوناگون و همچنین مواد افزودنی در یبک سازی و بهبود عملکرد سازه های فروسیمانی می تواند از اهمیت زیادی برخوردار باشد. در این تحقیق تاثیر استفاده هر یک از سنگدانه های سبک بر مقاومت بتن فروسیمان با آزمایش بر روی نمونه ها مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور چهار نمونه آزمایشگاهی ساخته شده که سنگدانه یک نمونه ماسه معمولی بوده و در سه نمونه دیگر به ترتیب از سبکدانه های لیکا، پومیس و پرلیت به عنوان جایگزین ماسه استفاده شده است. تمامی نمونه ها توسط رابیتس و میلگرد با قطر 6 میلیمتر مسلح شده اند. مدل سازی این نمونه ها نیز به روش اجزای محدود در نرم افزار آباکوس و با توجه به اختلاف در میزان وزن مخصوص و مدول الاستیسیته بتن ها صورت گرفته و نتایج آنها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که سنگدانه های سبک می تواند در فراورده های فروسیمانی استفاده گردد. به طوری که تفاوت چندانی در مقاومت خمشی آنها ایجاد نشود و همچنین در بین سازه های فروسیمانی سبک ، افزایش چگالی و مدول الاستیسیته می تواند موجب افزایش ظرفیت خمشی سازه شود.

Keywords:

فروسیمان , بتن مسلح , بتن سبک , روش اجزای محدود