سنجش و ارزیابی شاخص های پایداری توسعه کشاورزی(مطالعه موردی، شهرستان شهرکرد)

کشاورزی و جنگلداری از فعالیت های عمده بشری در چشم انداز جهانی هستندکه بویژه در چند دهه اخیر عوارض جانبی قابل توجه و گسترده ای بر شرایط خاک، کیفیت آب، تنوع زیستی ناشی از الگوها و بهره وری بلند مدت کشاورزی ایجاد کرده اند. این عوارض جانبی محلی و منطقه ای در حال حاضر در مقیاس جهانی احساس و مسائل مربوط به آن، به نگرانی های بین المللی تبدیل شده اند. این مشکل اساسی که از فشارهای ناشی از فقر و تقاضا برای مواد غذایی تشدید شده است، عامل اصلی تضعیف ظرفیت تولید محصول، فرسایش خاک، از دست دادن مواد مغذی خاک، مشکلات مدیریت آب، شیوع آفات، و ... است.در مواجهه با کاهش بازده، کشاورزان به دنبال پاک کردن جنگلها برای تولید محصول هستند و تبدیل جنگل ها به اراضی جهت تولید محصولات کشاورزی و دامپروری مشکلات عدیده ای در دستیابی به اهداف توسعه پایدار بویزه در نواحی روستایی در برخواهد داشت. لذا هدف از این پژوهش سنجش و ارزیابی شاخص های پایداری توسعه کشاورزی در شهرستان شهرکرد است. نوع تحقیق کاربردی و روش تبیین، توصیفی- تحلیلی بوده و برای گردآوری اطلاعات از روش اسنادی و مطالعات میدانی استفاده شده است. مطالعه میدانی، از طریق طراحی و تکمیل پرسشنامه از 340 خانوار در 8 روستای شهرستان شهرکرد انجام شده که به طور نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند و با استفاده از روش ارزیابی پایداری به روش بارومتری و راداری و تجزیه و تحلیل اطلاعات در نرم افزارspss پرداخته شده است. نتایج پژوهش، حاکی از وضعیت پایداری کشاورزی در سطح متوسط در سه شاخص اقتصادی، اجتماعی و محیطی است. همچنین مشخص گردید وضعیت پایداری کشاورزی در مناطق دشتی نسبت به مناطق پایکوهی و دامنه ای تفاوت قابل ملاحظه ای ندارد.

Keywords:

ارزیابی پایداری , شاخص , توسعه کشاورزی , بارومتر و رادار , شهرستان شهرکرد