فلسفه تعلیم و تربیت

مقوله تعلیم و تربیت از جمله مباحثی است که قدمتی به درازای اندیشه فلسفی دارد دلیل این امر نیز آشکار است زیرا انسان تنها موجودی است که نیازمند تربیت است تا به کمال انسانیت خویش برسد تعلیم و تربیت فرایندی است که به واسطه آن میراث فرهنگی و معلومات بشری به انسان انتقال می یابد. به عبارت دیگر در حوزه تعلیم و تربیت سخن از فعالیت هایی است که به واسطه انها یک نسل علوم و فنون و در یک کلام میراث بشری را به نسل دیگر انتقال می دهد (اسمیت 1370). با بررسی دو مقوله فلسفه تعلیم و تربیت مسئله پیوند فلسفه و تعلیم و تربیت مطرح می شود چنانکه پیش از این بیان شد تعلیم و تربیت خود یک مسئله فلسفی است هنگام طرح این سوال که«تعلیم و تربیت چیست؟» سوال دیگری مطرح می شود و آن این است که «انسان چیست؟» و این خود سوالی فلسفی است. به دلیل چنین قرابتی رشته ای بین رشته ای به نام فلسفه تعلیم و تربیت شکل گرفته است. فلسفه تعلیم و تربیت همچون خود فلسفه در سه موضوع نظری، دستوری و تحلیلی فعالیت می کند. در حوزه نظری نظریه های تربیتی مطرح می شود و تعقیب اهداف در حوزه دستوری دنبال می شود در نهایت ایضاح گفته های نظری و دستوری در حوزه تحلیلی صورت می گیرد (نلر.1383)

Keywords:

تعریف فلسفه , مفهوم تربیت , نظریه هایی از تعاریف تعلیم و تربیت , رابطه فلسفه با تعلیم و تربیت , رابطه مکاتب فلسفی و مکاتب تربیتی