بررسی رابطه میزان خود پنداره و ترتیب تولد در دانش آموزان پسر سوم راهنمایی شهر پاوه abstract
زمینه: مفهوم خود یا خودپنداره از موضوعات مهم و اساسی در دانش روانشناسی و یکی از جنبه های شخصیتی هر فرد می باشد خود پنداره مثبت نقش مهمی در زندگی دانش اموزان دارد. بنابراین به نظر می رسد که به دنبال راهکارها و برنامه هایی باشیم که بتوان از آن طریق در بالا بردن خودپنداره دانش آموزان سعی و تلاش نمود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان خوپنداری و
ترتیب تولد در
دانش آموزان پسر پایه سوم راهنمایی شهر پاوه انجام شده است. روش ها: روش پژوهش در این تحقیق از نوع علی-مقایسه ای است. در این پژوهش نمونه مورد بررسی 75 نفر از دانش آموز پسر شاغل به تحصیل می باشند که به صورت تصادفی انتخاب شده اند. ابزار جمع اوری داده ها پرسشنامه مشخصات فردی و مقیاس درجه بندی خودپنداره کارل راجرز که شامل دو فرم الف و ب بود مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحلیل آماری داده ها از آزمون خی دو و نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: بین نمرات خودپنداری فرزندان با
ترتیب تولد آنها رابطه معناداری وجود ندارد بدین معنا که بین چهار گروه فرزندان (اول و دوم- وسط و آخر) فقط فرزندان وسط دارای خود پنداره مثبت بوده اند و بقیه گروه ها خود پنداره انها منفی بوده است. نتیجه گیری: عدم ارتباط معنی دار خودپنداره با
ترتیب تولد و وجود خودپنداره ضعیف و منفی در اکثریت دانش آموزان ضرورت توجه و پرداختن بیشتر به مسائل روانی و عوامل تاثیرگذار را نشان داده و فعال کردن مراکز مشاوره ای را طلب می نماید.