پدیدار شناسی مهاجرت

هدف از نگارش مقاله حاضر تحلیل و تبیین دلایل و پیامدهای مهاجرت روستاییان به شهر است. در این مقاله سعی بر این بوده است از منظر خاصی پدیده مهاجرت را مورد بررسی و کاهوش قرار دهیم و با استفاده از فلسفه پدیدار شناسی در لایه های گوناگونی که کنشگران در جهان واقعی می سازند رخنه کنیم. نظریه دوگانه انگارانه بوردیو که متاثر از دستگاه فلسفی پدیدار شناسیست همچون جعبه ای جادویی ابزار تحلیل را در اختیار ما قرار می دهد. روش تحقیق حاضر کیفی و مبتنی بر دیدگاه پدیدار شناسی می باشد به علاوه اسنادی و کتابخانه ای بوده به این معنی که برای جمع اوری داده ها و تحلیل آن از منابع بیرونی داده های دست دوم و اظهار نظرها استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که بر اساس نظریه دیالتیک میدان و منش بوردیو افراد زمانی دست به مهاجرت می زنند که سرمایه های موجود در میدان برای آنان کافی نباشد و آمالشان در سرمایه های موجود در میدان شهر جستجو می کنند اما به محض ورود به شهر تضادساختمان ذهنی روستاییان و میدان شهر زمینه ساز مشکلات و مسائل دیگری خواهد شد که در فرسایش سرمایه اجتماعی شهر تاثیرگذار است. روستاییان با عدم تطابق با موقعیت جدید دچار پدیده ای می شوند که بوردیو ان را هیستریس می نامد . پناه بردن به حاشیه شهر که ساختمان ذهنی ساکنان آنان با ساختمان ذهنی روستاییان هماهنگ است راه برون رفتی است که نهایتا پیامد آن حاشیه نشینی و عوارض آن است.

Keywords:

مهاجرت , پدیدار شناسی , روستاییان , شهر , حاشیه نشینی