ارزیابی دوام سنگدانه ها با استفاده از آزمون های مختلف هوازدگی

بسیاری از سنگ ها به طور ذاتی ضعیف هستند در حالیکه بسیاری دیگر به علت شکستگی ها و درز و ترک ها و یا بر اثر هوازدگی ضعیف می گردند. تغییراتی که در ویژگی های مهندسی آنها با زمان هنگامیکه در معرض عوامل جوی قرار می گیرند به بافت و مشخصه های فیزیکی آنها و شرایط اقلیمی که سنگ در آن حضور دارد بستگی دارد. از گذشته تا کنون سعی به ارائه راهکارهایی برای اندازه گیری میزان زوال پذیری سنگ ها ارائه شده است و هم اکنون اندیس ها و معیارهای زیادی برای پیش بینی دوام سنگ ها در برابر عوامل هوازدگی وجود دارد که هر یک به نحوی پروسه هوازدگی که در محیط طبیعی اتفاق می افتد را در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی مدل می کند. در این پژوهش به بررسی نتایج حاصل از دو آزمایش دوام وارفتگی و یخ زدگی-ذوب شدگی که بر روی 10 نمونه مختلف سنگ انجام شده است، پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد که پروسه های هوازدگی که در طبیعت رخ م یدهد بسیار پیچیده است و تنها با یک آزمایش نمی توان به درستی رفتار سنگ را پی شبینی کرد اما با کمک چندین آزمایش و همچنین خصوصیات مکانیکی سنگدانه ها و همچنین با تعیین مقادیر مجاز برای اندیس های مختلف دوام می توان سنگدان هها را برای استفاده در فعالیت های مختلف عمرانی گزینش کرد.