بررسی تاثیر افزایش ضریب کرنش سختی بر رفتار لرزه ای اعضای خارج ازتیر پیوند در قاب های با مهاربندی واگرا

کاربرد سازه های فولادی در کشور ما با توجه به سرعت اجرا ، فراوانی مصالح و نیروی اجرایی بسیار رایج بوده و در اکثر آنها از قابهای مهاربندی بعنوان سیستم لرزه بر استفاده گردیده است. این امر لزوم توجه به مطالعه و تحقیق بیشتر بر روی این قابها را اثبات می کند. پیشرفتهای حاصل شده در تئوری طرح ظرفیت ، زمینه را برای دستیابی به راهکارهایی اصولی جهت تلفیق محاسن قابهای خمشی و قابهای همگرا فراهم نموده که منجر به تشکیل سیستم های با مهاربندی برون محور که خصوصیات هر دو سیستم را بطور همزمان دارا می باشد شده است. مقصود از ایده طراحی بر اساس ظرفیت در این نوع قابها ، اطمینان پیدا کردن از این امر است که جان تیر پیوند بصورت ضعیف عمل کرده و وارد فاز غیر الاستیک گردد در حالی که سایر اجزای قاب در محدوده الاستیک باقی بمانند. برای رسیدن به این منظور ، آیین نامه های طراحی ضریب کرنش سخت شدگی 25/1 برای طراحی سایر اعضای این نوع سیستم ها ارائه کرده اند.در این تحقیق میزان تاثیر افزایش این ضریب )انتخاب پروفیل قویتر( بر سختی و مقاومت نهایی هر یک از اجزای قاب مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است.

Keywords:

قابهای واگرا , المان محدود غیرخطی , ضریب کرنش سختی