بررسی تاثیر لقی در اتصال بادبندهای هم مرکز به قاب خمشی

یکی از متداولترین روشهای مقاوم سازی قابهای خمشی استفاده از بادبندهای هم مرکز می باشد، اگرچه این بادبندها مقاومت سازه را افزایش می دهند ولی باعث کاهش شکل پذیری سازه و بوجود آمدن نیروی بالابرنده می شوند. برای بهبود شکل پذیری این نوع بادبندها، روشهایی مانند غلاف کردن بادبند، استفاده از فیوزها و اتصالات اصطکاکی پیشنهاد شده است. در این مقاله روش جدیدی برای بهبود عملکرد بادبندهای هم مرکز ارائه شده است. این روش استفاده از بادبند همراه با لقی اولیه می باشد. مطالعات انجام شده نشان میدهد که عملکرد این روش به نسبت سختی بادبند به قاب خمشی وابسته می باشد، بطوریکه اگر این نسبت سختی از حدی تجاوز نماید، ایجاد لقی در اتصال باعث بوجود آمدن نیروی بزرگی در بادبند می شود. ولی در صورتی که این نسبت سختی در حدود یک و یا کمتر باشد، بادبند دارای لقی ، ضمن مقاوم سازی سازه باعث کاهش نیروی بالا برنده شده و همچنین موجب بهبود منحنی عملکرد سازه می شود. بطوریکه لقی شرایطی را بوجود می آورد که ابتدا از ظرفیت خمشی قاب استفاده شده و بعد از آن باد بند وارد عمل شود.

Keywords:

بادبند هم مرکز , لقی , نیروی بالابرنده , شکل پذیری