اسید هیومیک بر عملکرد، اجزاء عملکرد و شاخص های رشدی ذرت

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 800

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCPDA01_0474

تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1393

Abstract:

استفاده از مواد آلی از جمله اسید هیومیک، باعث عدم آلودگی محیط زیست و همچنین افزایش پایداری سیستم های زراعی از طریق کاهش مصرف کودهای شیمیایی می شود. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف محلول پاشی اسید هیومیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 704 ، آزمایش ی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، در سال 1388 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل محلول پاشی سطوح مختلف اسید هیومیک (0، 200، 500، 1000، 1500 و 2000 میلی گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که اسید هیومیک بر شاخص سطح برگ، دوام سطح برگ، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در ردیف و طول بلال تأثیر معنی داری داشت، اما تأثیر آن بر شاخص برداشت، وزن هزار دانه، قطر بلال و تعداد ردیف معنی دار نبود. تیمار 1000 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک، به دلیل بالا بودن شاخص و دوام سطح برگ، بیشترین عملکرد دانه را به خود اختصاص داد و کمترین عملکرد دانه نیز در تیمار شاهد به دست آمد. همچنین بیشترین و کمترین عملکرد بیولوژیک به ترتیب در تیمارهای 2000 و 200 میلی گرم در لیتر محلول پاشی حاصل شد. افزایش عملکرد دانه به تعداد دانه در ردیف و طول بلال مربوط بود. بیشترین تعداد دانه در ردیف و همچنین طول بلال در تیمار 1000 میلی گرم در لیتر و کمترین آنها در تیمار شاهد به دست آمد. در نتیجه می توان گفت که استفاده از اسید هیومیک، علاوه بر عدم آلودگی محیط زیست می تواند نقش مثبتی در افزایش عملکرد ذرت ایفا کند و می توان آن را به عنوان ماده ای با منشاء طبیعی در جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش تولید محصولات زراعی مورد استفاده قرار داد.

Authors

صادق قربانی

دانشجوی سابق کارشناسی ارشدانشگاه فردوسی مشهد-

حمیدرضا خزاعی

دانشیار انشگاه فردوسی مشهد

محمد کافی

دانشیار انشگاه فردوسی مشهد

محمد بنایان اول

دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، باشگاه پژوهشگران و نخبگان جوان، کرج، ایران