بررسی اثر آنتاگونیستی تریکودرماهای بومی مزارع جالیز بر شبه قارچ Pythium aphanidermatum

گونه های Trichoderma، جزء مهمترین آنتاگونیستهای قارچ های بیمارگر گیاهی هستند که به طور گسترده به عنوان عوامل بیولوژیک علیه آنها، استفاده می شوند. در این بررسی از چهار گونه قارچ آنتاگونیست تریکودرما شامل 3-1 T. harzianum iso6, T.ongibrachiatum, T. atroviridae و T. atroviridae 6022 علیه P. aphanidermatum در شرایط آزمایشگاه استفاده شد. آزمایشات روی سه محیط کشت V8 ،PDA و SEA و به روش کشت متقابل انجام گردید. هر چهار گونه روی هر سه محیط کشت در 48 ساعت پس از کشت؛ از رشد بیمارگر جلوگیری کرده و پس از گذشت 5 روز به طور کامل کلنی بیمارگر را کلنیزه نموده و روی آن اسپورزایی کردند. پس از به هم رسیدن ریسه های آنتاگونیست و بیمارگر به هم، جدایه های تریکودرما با پیچش به دور ریسه بیماگر به آن نفوذ کردند. بیشترین درصد بازدارندگی از رشد متعلق به گونه T. harzianum iso6، به میزان 31.45 درصد و روی محیط کشت PDA بود. همچنین این جدایه بالاترین درصد بازدارندگی از رشد بیمارگر را روی هر سه نوع محیط کشت نشان داد. بین درصد بازدارندگی از رشد جدایه های تریکودرما روی محیط کشت های مختلف اختلاف معنی داری (P=0.05) وجود داشت. کمترین میزان بازدارندگی از رشد نیز روی هر سه محیط کشت به جدایه T. longibrachiatum، اختصاص داشت.

Keywords:

تریکودرما , Pythium aphanidermatum , درصد بازدارندگی از رشد , جالیز