تأثیر بقایای سطحی بر روی تبخیر سطحی و میزان نفوذ آب در خاک

خاکورزی اولیه نه تنها در کشاورزی سنتی بلکه درکشاورزی مدرن (مانند کشاورزی دقیق) اهمیت زیادی دارد. عوامل ناشیاز خاکورزی اولیه در روش مرسوم اهمیت ویژه ای در رشد بذر وگیاه دارند اما نکته قابل توجه این است که علاوه بر اینکههزینه زیادی از فعالیتهای مزرعه اعم از مصرف سوخت واستهلاک تراکتور و وسیله ی خاکورز را به خود اختصاص میدهند با انتقال بقایای سطحی به لایه های زیرین خاک سبب افزایش تبخیر سطحی، کاهش نفوذ آب و فرسایش خاک نیزمی شود. استفاده از ابزار مناسب تر با استفاده از فن آوری های جدید و استانداردهای روز دنیا می تواند در کاهشپارامترهای فوق تأثیر بسزایی داشته باشد. از فاکتورهای موثر در همین راستا به حداقل رساندن خاکورزی در سطح زمینمی باشد. به کارگیری خاک ورزی حفاظتی به منظور آماده سازی بستر بذر در افزایش تولید محصولات کشاورزی ضروریاست. افزایش رطوبت ذخیره شده در خاک مهم ترین عامل تولید در محصولات دیم و باقی ماندن بقایای گیاهی بر رویسطح خاک بوده و همچنین افزایش مواد آلی خاک، کاهش نیروی کار و انرژی و هزینه های سرمایه گذاری از دیگر مزایایخاک ورزی حفاظتی است. در این تحقیق هدف بررسی تأثیر بقایای سطحی بر روی تخیر سطحی و میزان نفوذ آبدر خاک با در نظر گرفتن عملکرد محصول می باشد. آزمایشات در قالب طرح کرتهای خردشده در سطح بقایای 45 % و خاک لومی رسی شنی واقع در قطعه 12 دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. ابعاد کرتهای آزمایشی 20x5 متر بود. نتایج نشان داد که 10 روز پس از آبیاری زمین حاوی بقایا دارای رطوبت 13/52% و زمین بدون بقایا دارای رطوبت 11/65 می باشد و زمین حاوی بقایا 5/84 تبخیر سطحی کمتری نسبت به زمین بدون بقایا داشته است.

Keywords:

تبخیر سطحی , میزان نفوذ آب , رطوبت , بقایای سطحی , خاکورزی حفاظتی