تاثیر عملیات خاکورزی بر پایداری خاکدانه ها و فرسایش خاک (مطالعه موردی: برخی از اراضی زراعی شهرستان آق قلا، استان گلستان)

سیستم های خاکورزی نقش مهمی در میزان مواد آلی خاک و پایداری خاکدانه ها دارند و درنتیجه بر فرسایش پذیری خاک تاثیر می گذارند. از اینرو، مطالعه حاضر در بخشی از اراضی زراعی شهرستان آق قلا در شمال شرقی استان گلستان با سه تیمار خاکورزی مرسوم، کم خاکورزی و بی خاکورزی در قالب طرح کاملا تصادفی به مرحله اجرا درآمد. پس از اندازه گیری میزان کربن آلی خاک و پایداری خاکدانه ها، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه آماری شد و جهت مقایسه میانگین ها نیز از آزمون دانکن استفاده گردید. نتایج حاصل نشان داد که اختلاف معنی داری بین داده های مربوط به مقدار کربن آلی و پایداری خاکدانه ها در مدیریت های مختلف اراضی وجود دارد. بیشترین میزان شاخص پایداری خاکدانه ها (22/0 میلی متر) در سیستم کم خاکورزی و کمترین میزان آن (07/0 میلی متر) در خاکورزی مرسوم مشاهده شد. درحالیکه انتظار می رفت بیشترین میزان کربن آلی در سیستم های خاکورزی حفاظتی مشاهده شود، در خاکورزی مرسوم مشاهده شد که این مساله بدلیل اجرای عملیات تسطیح اراضی غیر اصولی که پیشتر در اراضی که در حال حاضر تحت سیستم خاکورزی حفاظتی قرار گرفته اند، رخ داده است. این عملیات باعث به زیر خاک رفتن خاک حاصلخیز سطحی شده، در نتیجه میزان مواد آلی خاک را تحت تاثیر قرار داده است.

Keywords:

پایداری خاکدانه ها , کربن آلی خاک , خاکورزی , فرسایش خاک , آق قلا