مزایا و محدودیتهای استفاده از نانو ذرات آهن در حذف نیترات از آبهای سطحی و زیر سطحی

در حال حاضر یون نیترات از مهم ترین آلاینده های آبهای سطحی و زیر زمینی است و شاخصی برای آلودگی آب ها میباشد. بالا بودن غلظت نیترات نه تنها باعث بیماری مت همگلوبین در اطفال می شود بلکه موجب ابجاد سرطان هایی همچونسرطان معده می شود. حد مجاز نیترات در آشامیدنی 44 میلی گرم در لیتر نیترات در اکثر کشورهای پیشرفته میباشد. روشهای فیزیکو شیمیایی و زیستی زیادی برای حذف نیترات از آب آلوده وجود دارد که عبارتند از حذفزیستی، جدا سازی با جذب یونی یا اسمز معکوس و کاهش شیمیایی بوسیله کاهنده های شیمیایی. روشهای زیستینیترات زدایی نیازمند افزایش مواد آلی به آب به عنوان الکترون دهنده می باشد. روشهای فیزیکی جذب نیازمند دقت زیادی در کنترل غلظت گونه های مختلف نیترات دارد. نانو ذره آهن صفر ظرفیتی (o)Fe یک الکترون دهنده به نیترات ارزان قیمت و غیر سمی است و در حال حاضر یکی از شایع ترین کاهنده های فلزی است. اگر شرایط اسیدی پایدار بماندواکنش حذف نیترات سریع خواهد بود و اسیدهای سولفوریک، کلریدریک و استیک می توانند این شرایط را برای افزایشحذف نیترات فراهم کنند. هرچند این اسیدها موجب کاهش پ. هاش می شوند ولی آنیونهای همراه آنها(سولفات، کلراید واستات) باعث کاهش کیفیت آب آشامیدنی می شود. در مقایسه با روش حذف زیستی، استفاده از نانو ذره آهن صفر ظرفیتی (NZVI) می تواند در حذف نیترت از آب موفق تر باشد. این بررسی خلاصه دانش معاصر ما از واکنش آبی نانو ذره آهن صفر ظرفیتی، روشهای افزایش واکنش پذیری، ثبات و تحرک زیرسطحی این ذرات است.

Keywords:

احیای نیترات , آب های سطحی و زیرزمینی , نانو ذرات آهن صفر