تاثیر فناوری های نوین ساخت بر هویت بخشی اثر معماری زمینه گرا

در این پژوهش به مطالعه تاثیر روش و فناوری در ساخت بر هویت بخشی و زمینه گرایی معماری در قالب اصول منطقه گرایی میپردازد که این موضوع به لحاض ضرورت به چالش موجود در معماری ایران که همان معماری با هویت ایرانی ولی با فناوری جهانی می پردازد.ابتدا به بیان مسئله و اهداف پژوهش پرداخته شده است و همچنین پژوهش از نظر هدف تحقیق کاربردی است و سپس به بیانمفاهیم نظری ادبیات پژوهش پراخته شده است و سپس معرفی نظرات دانشمندان و پیشینه پژوهشی پرداخته شده است.یکی از اساسی ترین موضوعات مطرح شده در چالش میان رویکرد های منطقه گرایی ,ارتباط آن با رویکرد مدرنیستی و جهانی است که در این مقاله به آن توجه شده است.در ادامه ی مقاله تلاش گردید با استفاده از رابطه یا عدم رابطه معنا دار متغیر های مستقل روش وفناوری ساخت با متغیر های وابسته زمینه گرایی مورد آزمون استقلال یا همبستگی قرار گیرد . از دیگر هدفهای این مقاله تعیین رتبه متغیرهای موثر برزمینه گرایی در معماری می باشد. در این مقاله از آزمون های کولموگروف اسمیرنف، ضریب همبستگی و – روش جدید و پیشرفته معادلات ساختاری حداقل مربعات جزیی VPLS استفاده شده است. نتیجه اصلی این تحقیق وجود رابطه معنادار بین درون گرایی، نیارش، خودبسندگی، مردمواری، پرهیز از بیهودگی بعنوان اصول معماری ایرانی و زمینه گرایی در یک تحقیق میدانی با توجه به بناهای انتخابی شهر همدان آرامگاه بوعلی، دبیرستان آمنه، تالار قرآن،بازار مرکزی می باشد. همچنین رتبه متغیرهای اصول معماری ایرانی از رتبه یک به آخر بترتیب عبارت است از خودبسندگی, درون گرایی، مردم واری ,پرهیز از بیهودگی،نیارش، که در بخش نتیجه با رتبه بندی اصول و ارزیابی بنای برتر با رویکرد زمینه گرایی و پایداری مشخص گردید خودبسندگی و درونگرایی بیشترین تاثیر و نیارش کمترین تاثیر را ذر نیل به این موضوع داشتند که این بدان معنی است سازه و تکنولوژی و روشهای نوین ساخت کمترین تاثیر و مانع در این نگاه بوده و می توان با حفظ اصول فرهنگی و بومی بیان جهانی داشت بدون اینکه سنت را به فراموشی سپرد.

Keywords:

معماری , منطقه گرایی انتقادی , هویت