بررسی موانع دسترسی عرضه کنندگان و متقاضیان نوآوری و فناوری در ایران؛ و ارائه راهکارهایی برای اصلاح و بهبود آن

یکی از عوامل موثر توسعه سریع در کشورهای پیشرفته، برخورداری از نظام ملی نوآوری (NIS) می باشد. در سایه این نظام مندی، عرضه کالاهای جدید، عرضه روش های جدید تولید، دستیابی به بازارهای جدید، دستیابی به منابع جدید تهیه مواد خام یا سایر اطلاعات و ایجادساختارهای جدیدی برای صنعت فراهم می شود. این نظام مورد قبول و استفاده سازمان های بین المللی مختلف از جمله اتحادیه اروپا، سازمان همکاریهای توسعه اقتصادی OECD و UNCTAD می باشد. نظر به اهمیت نوآوری خدمات، محصولات و روشهای سازماندهی و بازاریابی، در سرعت توسعه ورشد جوامع و کشورهای پیشرفته ،این تحقیق شکل گرفته است. در ایران بنا بر تحقیقات مشیریتنها تعدادی از سازمان ها بعنوان عناصر موثر در فرآیندهای نوآوری دخالت دارند که این نشانگروضعیت غیرفعال نوآوری در سطح ملی بوده و نیاز به اعمال اصلاحات در نظام های نوآوری بسویافزایش فعالیتها و همیاریها در این زمینه محرز می گردد. شکاف میان نیاز بازار و شرکت هایکوچک و متوسط بزرگ بوده و در برخی زمینه ها حتی در حال بزرگتر شدن نیز هست، چرا کهنسبتا که همیاری بین بنگاههای اقتصادی و بازار خیلی مرسوم نبوده و حمایت های مالی دولتبه آن اندازه نیست که تمامی شرکت ها و بنگاه ها بتوانند تجهیزات مدرن در جهت سوق سریعتربه سمت نوآوری را تهیه نمایند.(مشیری، 1390) اغلب شرکتهاى پیشرو درسراسرجهان به این حقیقت کاملا واقف هستند که مهمترین عامل برترىآنها دربازار رقابت جهانى، داشتن قابلیت استمرار نوآوری درطراحى وعرضه محصولجدید به بازار،عملکرد سریعتر و موثرتر از سایر رقبااست. امروزه، بقای سازمانی در گرو گرایش به سمت محصولاتجدید و به کارگیری روشهایی برای ایجاد محصولات جدید موفق است. با پیشرفت فناوری، رقابتیشدن هر چه بیشتر سازمانها، پیدایش علوم وتجهیزات جدید تولیدی، تغییرات اساسی در نیازها وسلایق مشتریان؛ تولید محصولات جدید را با چالشهای جدیدی روبرو کرده است .همچنین به دلیل مخاطراتی که درعرضه محصولات جدید وجود دارد، شرکتها باید پیوسته درمورد بهبود فرایند توسعه محصولات جدید تفکر کنند.(اخبارى و تقوى فرد، 1386)...