مدیریت خاک ورزی برای کاهش تبخیر و تعرق از سطح خاک در مناطق بیابانی

کاهش مصرف سوخت و هزینه های تولید، کاهش تبخیر سطحی آب و حفظ ذخیره رطوبتی، افزایش بهره وری آب، افزایش مواد آلی خاک، افزایش حاصلخیزی خاک و پایداری و تولید اقتصادی از جمله مزایای اجرای این روش است. در خاک ورزی حفاظتی، زمین شخم زده نمی شود و مقداری از بقایای گیاهی در خاک رها می شود و بر اثر بارندگی و تابش نور خورشید به مواد آلی خاک تبدیل و بذر بدون شخم زدن زمین و با دستگاه بذر کار کاشته می شود. مناطق خشک بخشی از بیوسفر بوده که در آنها غلبه با عوامل غیر زنده محیط است. مهمترین عامل غیر زنده موثر برای این اکوسیستم ها عوامل اقلیمی بوده که رطوبت و درجه حرارت دو عامل مهم محدود کننده در این نواحی است بارندگی سالیانه اندک همراه با پراکنش نامنظم در طول سال و تغییرات شدید درجه حرارت روزانه ، ماهانه و سالانه و همچنین بالا بودن پتانسیل تبخیر و تعرق از جمله ویژگیهای مهم این مناطق است بادهای فصلی و محلی نیز به درجه خشکی این نواحی افزوده به طوری که هر چه شدت وزش باد شدیدتر باشد به همان اندازه تبخیر و تعرق سریع تر انجام می گیرد و خشکی محیط بیشتر می شود جهت کاهش تبخیر از سطح خاک به مالچ , کاهش تداوم موئینگی آب و یا کاربرد مواد ضد تبخیر اشاره شده است. همچنین جهت کاهش تبخیر از سطح آب به ایجاد باد شکن ها، پوشش سطح آب توسط پوشش های ثابت و یا شناور، کاهش سطح آب در معرض تبخیر، ذخیره زیرزمینی آب، یکپارچه سازی مخازن آب و کاربرد مواد شیمیایی ضدتبخیر در سطح آب بیان شده است .در نهایت استفاده از مواد ضدتعرق جهت کاهش تعرق از گیاه اشاره شده است استفاده از روش آبیاری تحت فشار را باید یکی از راه های کاهش مصرف آب در بیابان های کشور است مصرف کود به ویژه کودهای پتاسیم و روی نقش مهمی در تنظیم روزنه ها و کاهش تعرق گیاه دارند

Keywords:

کاهش تبخیر و تعرق , بیابان , خاکورزی , بی خاکورزی